Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ....Νοσηλεία ασθενών που δε διαθέτουν ΑΜΚΑ και βιβλιάριο ασθενείας λόγω θρησκευτικών επιλογών.... ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ.....



27 Αυγούστου 2015 

Γραφείο Τύπου Υπουργείου Υγείας 

Αθήνα,27-08-2015 


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Σύμφωνα με την οδηγία που εξέδωσε σήμερα το Υπουργείο Υγείας, οι περιπτώσεις των ασθενών με Ελληνική Ιθαγένεια ,που λόγω θρησκευτικών επιλογών δε διαθέτουν ΑΜΚΑ και βιβλιάριο ασθενείας, μέχρι της οριστικής λύσης του θέματος ,θα δύνανται για περιπτώσεις νοσηλείας τους να αντιμετωπίζονται από τις δομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας ,με τις διαδικασίες που αφορούν τους ανασφάλιστους πολίτες.




ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ......

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ ΚΥΡΙΟ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΣΤΟ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΛΥΣΗ. Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.

ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ.....

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟΣ.....

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ...... ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΔΟΞΟΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ,ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ - ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ.


ΑΠΟΛΥΤΙΚΟ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ 
ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ......


Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: Ἡ κοίμησις τῆς Θεοτόκου

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις. 

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν. 

 Ἀπέστειλε πάλιν εἰς αὐτὴν τὸν ἀρχάγγελον Γαβριὴλ γιὰ νὰ τῆς ἀναγγείλη τὴν ἔνδοξον ἐκδημίαν της, καθὼς ἄλλοτε τὴν θαυμαστὴν αὐτῆς σύλληψιν. 

Τὴν ἐπεσκέφθη λοιπὸν ὁ ἀρχάγγελος καὶ τῆς ἐπέδωσε ἕνα κλάδον φοίνικος, σύμβολον τῆς νίκης, τὸ ὁποῖον εἶχε ἄλλοτε χρησιμοποιήσει ὁ λαὸς ὑποδεχόμενος εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τὸν Υἱόν της, τὸν νικητὴν τοῦ θανάτου καὶ ἐξολοθρευτὴν τοῦ Ἅδου. 

 Ὁμοίως καὶ τώρα ὁ Γαβριὴλ δίδει αὐτὸν τὸν κλάδον εἰς τὴν Παρθένον, ὡς σύμβολον τῆς νίκης κατὰ πάντων τῶν δεινῶν καὶ τῆς καταλύσεως τοῦ θανάτου, λέγοντας· «Ὁ Κύριος καὶ Υἱός σου σὲ προσκαλεῖ: Ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ ἔλθης πλησίον μου, ὦ καλὴ μῆτερ μου ( Ἆσμ. ἀσμ. β΄, 10 καὶ 13). 

Γιὰ τοῦτο μὲ ἀπέστειλε πάλι νὰ σοῦ ἀνακοινώσω, ὦ «εὐλογημένη ἐν γυναιξί», ὅτι σήμερα θὰ εὐφράνης, ὦ Κεχαριτωμένη, τὶς οὐράνιες στρατιὲς μὲ τὴν ἄνοδόν σου καὶ θὰ λαμπρύνης περισσότερον τὶς ψυχὲς τῶν ἁγίων, καθὼς ἔπλησες εὐφροσύνης τοὺς εὑρισκομένους εἰς τὴν γῆν. Ἀγάλλου καὶ σὺ μαζί τους καθὼς ἄλλοτε τὸ εἶχες φανερώσει, διότι ἀπὸ τώρα θὰ σὲ μακαρίζουν εἰς τοὺς αἰῶνας ὅλα τὰ λογικὰ κτίσματα, «πᾶσαι αἱ γενεαί». «Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ».  

Οἱ προσευχὲς καὶ οἱ ἱκεσίες σου ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανόν, πρὸς τὸν Υἱόν σου, ὅθεν κατὰ τὸ αἴτημά σου σὲ προστάζει νὰ ἀφήσης τὸν κόσμον αὐτὸν καὶ νὰ ἀνέλθης εἰς τὰ οὐράνια σκηνώματα γιὰ νὰ εἶσαι αἰωνίως μαζί του, εἰς τὴν ἀληθινὴν καὶ αἰωνίαν ζωήν». 

Καθὼς ἤκουσε ἡ ἁγία Θεοτόκος τοὺς λόγους τούτους ἐπλήσθη χαρᾶς καὶ ἔδωσε εἰς τὸν ἄγγελον τὴν ἰδίαν, ὅπως καὶ παλαιά, ἀπόκρισιν: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι —καὶ τώρα— κατὰ τὸ ρῆμα σου⋅ καὶ ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτῆς ὁ ἄγγελος» (Λουκ. α΄, 38). 

Τότε ἡ ὑπερευλογημένη καὶ ἔνδοξος Θεοτόκος Μαρία ἠγέρθη καὶ ἀγαλλομένη ἐπορεύθη εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν γιὰ νὰ ἀπευθύνη πρὸς τὸν Κύριον ἐν ἡσυχίᾳ τὶς εὐχαριστίες καὶ τὰ αἰτήματά της γι’ αὐτὴν τὴν ἰδίαν καὶ γιὰ τὸν κόσμον ὅλον. 

Ὅταν ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος, ὕψωσε τὰ χέρια καὶ προσέφερε τὴν λογικὴν λατρείαν εἰς τὸν Υἱόν της, τὶς δεήσεις καὶ τὶς εὐχαριστίες της. Συνέβη τότε ἕνα μέγα θαῦμα, τὸ ὁποῖον γνωρίζουν ἐκεῖνοι ποὺ ἠξιώθησαν τῆς τοιαύτης ἐμπειρίας καὶ δι’ αὐτῶν ἔφθασε ἕως ἐμᾶς. 

Ἐνῷ, δηλαδή, προσηύχετο καὶ παρακαλοῦσε τὸν Κύριον μέσα εἰς μίαν πραγματικὴν μυσταγωγίαν, ὅλα τὰ ἐκεῖ εὑρισκόμενα δένδρα ἔκλιναν πρὸς τὴν γῆν καὶ τὴν προσεκύνησαν. Ὅταν ἐτελείωσε τὴν ἱκεσίαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν της, πλημμυρισμένη ὅλη ἀπὸ Θεὸν ἐπέστρεψε εἰς τὴν Σιών. 

Εὐθὺς ἀμέσως ὁ Κύριος ἀπέστειλε ἐπὶ νεφέλης τὸν εὐαγγελιστὴν καὶ Θεολόγον Ἰωάννην, καθ’ ὅτι ἡ ἁγία Παρθένος εἶχε μεγάλην ἐπιθυμίαν νὰ τὸν ἰδῆ, δεδομένου ὅτι ὁ Κύριος τοὺς εἶχε συνδέσει δι’ υἱοθεσίας. Ἡ ἐξ ὅλων τῶν γυναικῶν ὑπερευλογημένη καθὼς τὸν εἶδε ἐχάρη ἀκόμη περισσότερον καὶ ἐζήτησε νὰ προσευχηθοῦν. 

Μετὰ τὴν εὐχὴν ἡ ἁγία καὶ ἀειπάρθενος Βασίλισσα ἀνεκοίνωσε εἰς τὸν Ἰωάννην καὶ εἰς τὶς ἐκεῖ παρευρισκόμενες παρθένους τὸ νέον μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου ποὺ ἀφοροῦσε τὴν μετάθεσίν της καὶ τοὺς ἔδειξε τὸν κλάδον τοῦ φοίνικος τὸν ὁποῖον παρέλαβε ἀπὸ αὐτόν. 

Παρήγγειλε νὰ ἑτοιμάσουν τὸν οἶκον της, νὰ ἀνάψουν λαμπάδες καὶ νὰ θυμιάσουν, διότι τὸν εἶχε ἤδη διακοσμήσει ὡς ἄλλον νυμφικὸν θάλαμον εἰς τὸν ὁποῖον θὰ ὑπεδέχετο τὸν ἀθάνατον Νυμφίον, τὸν παντευλόγητον Υἱόν της, τὸν ὁποῖον προσδοκοῦσε μὲ μίαν ἀκατάσχετον ἐλπίδα. Ὅταν ὅλα ἐτακτοποιήθησαν, ἐγνωστοποίησε εἰς τοὺς συνοδοὺς καὶ τοὺς γνωστούς της τὸ ἐπικείμενον μυστήριον τῆς Μεταστάσεώς της καὶ ἐκεῖνοι ἀμέσως τὴν περιεκύκλωσαν κλαίοντας καὶ θρηνώντας γιὰ τὸν ἀποχωρισμόν τους, καθ’ ὅτι μετὰ Θεὸν αὐτὴν εἶχαν ἐλπίδα καὶ βοήθειαν. 

Ἡ ἀδελφή τους ὅμως, ἡ Θεομήτωρ καὶ Βασίλισσα, τοὺς παρηγοροῦσε ἕναν ἕναν χωριστὰ καὶ ὅλους μαζὶ καὶ τοὺς ἀπηύθηνε ἕνα συγκινητικὸν χαιρετισμὸν λέγουσα: «Χαίρετε, τέκνα μου εὐλογημένα καὶ μὴ κάμετε τὴν μετάστασίν μου ἀφορμὴν θρήνου, ἀλλὰ πλησθῆτε ἀγαλλιάσεως, διότι ἔρχεται ἡ αἰώνιος εὐφροσύνη, ὁ Κύριός μου καὶ Υἱός μου καὶ ἡ Χάρις καὶ τὸ ἔλεός του θὰ εἶναι πάντοτε μαζί σας». 

Ἐκοίταξε ἔπειτα τὸν εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην καὶ τοῦ εἶπε νὰ δώση τὴν ἐσθῆτα καὶ τὸ μαφόριόν της εἰς τὶς δύο χῆρες οἱ ὁποῖες τὴν ὑπηρετοῦσαν. Ἐν συνεχείᾳ τοὺς ἐφανέρωσε τὰ μυστήρια τῆς ἐκδημίας της καὶ τῆς ἐπ’ εὐκαιρίᾳ αὐτῆς θείας ἐπισκέψεως, καθὼς καὶ τὴν σημασίαν τοῦ κάθε γεγονότος. Ἔπειτα ἐκανόνισε τὰ τῆς κηδείας καὶ τοὺς παρήγγειλε πὼς νὰ τὴν μυρώσουν καθὼς καὶ ποῦ νὰ θάψουν τὸ πανάσπιλον σῶμα της. 

Μετὰ ταῦτα ἡ ἔνδοξος Θεομήτωρ ἀνεκλίθη εἰς ἕνα κράββατον, τὴν κλίνην ἐκείνην τὴν ὁποίαν καθ’ ἑκάστην νύκτα ἔλουζε μὲ τὰ δάκρυα τῶν ὀφθαλμῶν της ἀπὸ ἀγάπην πρὸς τὸν Υἱόν της Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τὴν ἐλάμπρυνε μὲ τὶς προσευχὲς καὶ τὶς δεήσεις αὐτῆς. Κατόπιν ἐζήτησε καὶ πάλιν νὰ ἀνάψουν τὶς λαμπάδες. Οἱ δὲ ἐκεῖ συγκεντρωμένοι πιστοί, αἰσθανόμενοι ὅτι ἐγγίζει ἡ ὥρα τῆς ἐκδημίας τῆς μητρὸς αὐτῶν Παναγίας Παρθένου, ἐξέσπασαν εἰς λυγμούς. 

Ἔπεσαν εἰς τὸ ἔδαφος καὶ τὴν ἱκέτευαν νὰ μὴ τοὺς ἀφήση ὀρφανούς. Ἐὰν ὅμως ἦταν ἀναπόφευκτος ἡ ἀναχώρησίς της ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν, νὰ τοὺς συνοδεύη εἰς τὸ ἑξῆς μὲ τὴν Χάριν καὶ τὶς πρεσβεῖες της. Ἡ ἁγία Θεοτόκος ἤνοιξε τότε τὸ ἀμόλυντον καὶ καθαρώτατον στόμα της καὶ τοὺς εἶπε: «Ἡ εὐδοκία τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ μου ἐπ’ ἐμέ⋅ «οὗτός μου Θεὸς καὶ δοξάσω αὐτόν⋅ Θεὸς τοῦ Πατρός μου καὶ ὑψώσω αὐτόν» ( Ἐξοδ. ιε΄, 2). Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός μου, ὁ ὁποῖος κατὰ σάρκα ἐγεννήθη ἀπὸ ἐμέ, ὅμως πατὴρ αὐτοῦ εἶναι ὁ Θεός, ὁ καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ δημιουργός. Γιὰ τοῦτο ποθῶ νὰ πορευθῶ πρὸς αὐτόν, ὁ ὁποῖος χορηγεῖ εἰς πάντας τὸ εἶναι καὶ τὴν ζωήν. 

Παρ’ ὅλον δὲ ποὺ θὰ ὑπάγω ἐκεῖ πλησίον του, δὲν θὰ παύσω νὰ παρακαλῶ καὶ νὰ πρεσβεύω ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ὑπὲρ πάντων τῶν χριστιανῶν καὶ τοῦ κόσμου παντός, οὕτως ὥστε ὁ φιλάνθρωπος Κτίστης, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός του, νὰ εὐσπλαγχνίζεται ὅλους τοὺς πιστούς, νὰ τοὺς ἐνισχύη καὶ νὰ τοὺς καθοδηγῆ εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀληθινῆς ζωῆς· νὰ μεταστρέφη τοὺς ἀπίστους καὶ νὰ τοὺς συμπεριλάβη ὅλους εἰς μίαν ποίμνην ( Ἰωάν., ι΄16), καθ’ ὅτι ὡς καλὸς Ποιμὴν ἔδωσε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ὑπὲρ τῶν προβάτων του, γνωρίζει δὲ τὰ ἰδικά του καὶ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ αὐτά». 

Καὶ καθὼς ἡ ὑπερευλογημένη μήτηρ τοῦ Χριστοῦ τοιουτοτρόπως ὡμιλοῦσε καὶ συγχρόνως τοὺς εὐλογοῦσε, ἠκούσθη αἴφνης δυνατὴ βροντὴ καὶ ἐνεφανίσθη μία νεφέλη φερομένη ἀπὸ γαλήνιαν αὔρα. Ἀπὸ τὴν μεγαλειώδη αὐτὴν νεφέλην, ἤρχισαν νὰ πίπτουν εἰς τὴν γῆν ὡς σταγόνες μυριπνόου δρόσου οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μαθηταὶ καὶ Ἀπόστολοι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, συνερχόμενοι «ἐπὶ τὸ αὐτό» ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης εἰς τὴν αὐλὴν τῆς Παναγίας Παρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας. Ἀμέσως ὁ εὐαγγελιστὴς καὶ Θεολόγος Ἰωάννης, ἀφοῦ τοὺς ὑπεδέχθη καὶ ἤρεμα τοὺς ἐχαιρέτισε, τοὺς ὡδήγησε ἐνώπιον τῆς ὑπεραγίας καὶ μακαρίας Παρθένου. 

Δὲν ἦλθαν μόνον οἱ δώδεκα, ἀλλὰ καὶ ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς πολυάριθμους μαθητάς των οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐπιλεγῆ καὶ ἀξιωθῆ τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ὅπως μᾶς τὸ δηλώνει ὁ μέγας Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης εἰς τὴν πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν του. 

Λέγει, δηλαδή, ὅτι αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Διονύσιος μαζὶ μὲ τὸν Τιμόθεον, τὸν Ἱερόθεον καὶ ἄλλους ὁμοψύχους των ἔφθασαν ἐκεῖ μὲ τοὺς Ἀποστόλους γιὰ τὴν ἐκδημίαν τῆς Βασιλίσσης. Εἰσῆλθαν, λοιπόν, καὶ παρέστησαν ἐνώπιόν της καὶ τὴν προσεκύνησαν μετὰ δέους καὶ ἄκρας εὐλαβείας. Ἡ δὲ μακαρία καὶ Παναγία Παρθένος τοὺς εὐλόγησε καὶ τοὺς ἀνήγγειλε τὴν ἀναχώρησίν της ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν. 

Τοὺς διηγήθη ἐπίσης περὶ τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆς κοιμήσεώς της ἐκ μέρους τοῦ ἀρχαγγέλου, καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔδειξε τὸ ἐπινίκιον σύμβολον τῆς Μεταστάσεώς της, τὸν κλάδον δηλαδὴ τοῦ φοίνικος τὸν ὁποῖον τῆς ἔδωσε ὁ ἀρχηγὸς τῶν ἀγγέλων, τοὺς ἐπαρηγόρησε καὶ πάλι τοὺς εὐλόγησε, ἐνισχύουσα καὶ στηρίζουσα αὐτοὺς εἰς τὴν ὁλοκλήρωσιν τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος. 

Ἀπεχαιρέτισε τὸν Πέτρον καὶ τὸν Παῦλον καθὼς καὶ ὅλους τοὺς λοιπούς, λέγοντας πρὸς αὐτούς: «Χαίρετε τέκνα, φίλοι καὶ μαθηταὶ τοῦ υἱοῦ καὶ Θεοῦ μου. Εἶσθε μακάριοι, ποὺ ἔχετε κριθῆ ἄξιοι νὰ γίνετε μαθηταὶ τοῦ εὐλογητοῦ καὶ ἐνδόξου Κυρίου καὶ Δεσπότου, ὁ ὁποῖος σᾶς ἐνεπιστεύθη τὴν διακονίαν τοιούτων μεγίστων μυστηρίων καὶ σᾶς ἐξέλεξε συμμετόχους τῶν διωγμῶν καὶ τῶν Παθῶν αὐτοῦ, γιὰ νὰ σᾶς ἀξιώση νὰ γίνετε κοινωνοὶ καὶ τῆς δόξης καὶ Βασιλείας του ὅπως σᾶς τὸ ὑπεσχέθη καὶ τὸ οἰκονόμησε ὁ ἴδιος, ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης». 

Τοὺς ἐξέθεσε δὲ μίαν τοιαύτην εὐλογημένην διδασκαλίαν ἀνάλογον τοῦ ὕψους τῆς δόξης της καὶ ἀφοῦ ὥρισε τὶς τελευταῖες λεπτομέρειες σχετικῶς μὲ τὴν κηδείαν καὶ τὴν ταφήν της, ὕψωσε τὰ χέρια εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἤρχισε νὰ εὐχαριστῆ τὸν Κύριον ὡς ἑξῆς: »

Εὐλογῶ σε, τὸν Βασιλέα τοῦ παντὸς καὶ μονογενῆ Υἱὸν τοῦ ἀνάρχου Πατρός, τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, διότι εὐδόκησες, εὐαρεστῶν τὸν Πατέρα δι’ ἄφατον φιλανθρωπίαν νὰ σαρκωθῆς ἀπὸ ἐμὲ τὴν δούλην σου μὲ τὴν συνδρομὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. »

Εὐλογῶ σε, τὸν χορηγὸν κάθε εὐλογίας καὶ φωτοπάροχον, τὸν αἴτιον παντὸς ἀγαθοῦ καὶ εἰρηνάρχην, ποὺ μᾶς ἐχάρισες τὴν ἐπίγνωσίν σου καὶ τοῦ ἀνάρχου Πατρὸς καὶ τοῦ συναϊδίου καὶ ζωοποιοῦ Πνεύματος. »

Εὐλογῶ σε, γιὰ τὸ ὅτι εὐηρεστήθης νὰ κατοικήσης εἰς τὴν κοιλίαν μου ἀνεκλαλήτως. »

Εὐλογῶ σε, διότι ἠγάπησες τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, μέχρι τοῦ σημείου νὰ ὑπομείνης πρὸς χάριν μας τὸν Σταυρὸν καὶ τὸν θάνατον, καὶ μὲ τὴν Ἀνάστασίν σου νὰ ἀναστήσης τὴν φύσιν μας ἀπὸ τὰ ἔγκατα τοῦ Ἅδου, νὰ τὴν ἀναβιβάσης εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ νὰ τὴν δοξάσης μὲ δόξαν ἀσύλληπτον. »

Εὐλογῶ σε καὶ μεγαλύνω τοὺς λόγους σου, τοὺς ὁποίους μᾶς παρέδωσες ἐν πάσῃ ἀληθείᾳ καὶ πιστεύω εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν ὅλων τῶν πρὸς ἐμὲ ἐπαγγελιῶν σου». 

Ὅταν ἡ ἁγία καὶ ὑπερευλογημένη Θεοτόκος ἐτελείωσε τὸν αἶνον καὶ τὴν προσευχήν της, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, κινούμενοι ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἤρχισαν νὰ ὁμιλοῦν, νὰ ἀνυμνοῦν καὶ νὰ δοξολογοῦν, ὁ καθεὶς ἀναλόγως τῆς ἱκανότητός του καὶ τοῦ θείου φωτισμοῦ. 

Ἐγκωμίασαν καὶ ἀνύμνησαν τὴν ἀπροσμέτρητον γενναιοδωρίαν τῆς θείας κυριαρχίας καὶ μὲ τὴν θαυμαστὴν θεολογίαν τους εὔφραναν τὴν καρδίαν τῆς ὑπερενδόξου Θεομήτορος, καθώς μᾶς παρέδωσε ὁ προαναφερθεὶς ἅγιος Διονύσιος εἰς τὸ κεφάλαιον ὅπου καταδεικνύει τὴν δύναμιν τῶν εὐχῶν καὶ τῆς θεολογίας ποὺ ἐξέφρασε πανευλαβῶς ὁ μακάριος Ἱερόθεος [Εἰς τὸ Περὶ θείων ὀνομάτων: «Τίς ἡ τῆς εὐχῆς δύναμις καὶ περὶ τοῦ μακαρίου Ἱεροθέου καὶ περὶ εὐλαβεί- ας καὶ συγγραφῆς θεολογικῆς», Ρ.G. 3, 681D]. 

Συγκεκριμένα, εἰς τὸ οἰκεῖον κεφάλαιον τοῦ λόγου του πρὸς τὸν Τιμόθεον, ἀναφέρει περὶ τῆς συναθροίσεως τῶν ἁγίων Ἀποστόλων κατὰ τὴν ἐκδημίαν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, καθὼς καὶ περὶ τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖον ὁ καθείς, ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, διετράνωσε διὰ λόγων αἰνέσεως τὴν δόξαν τῆς ἀπειροδυνάμου θείας ἐξουσίας καὶ τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εὐδόκησε νὰ κατέλθη εἰς τὴν γῆν χωρὶς νὰ χωρισθῆ ἀπὸ τοὺς πατρικοὺς κόλπους καὶ νὰ σαρκωθῆ ἀπὸ τὴν πανάμωμον Παρθένον. 

Ἔκλινε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη, ἐπειδὴ ηὗρε τὴν Παναγίαν καὶ ὑπερένδοξον Μαριὰμ ὑπήκοον καὶ ὑψηλοτέραν πάσης τῆς κτίσεως· εὐδόκησε νὰ κατοικήση ἐντός της, ἐνεδύθη ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν καὶ τοιουτοτρόπως ἠλέησε καὶ ἔσωσε τὸ ἀνθρώπινον γένος μὲ τὴν μεγαλειώδη καὶ ἀνέκφραστον Οἰκονομίαν του καὶ τὸ ἐδόξασε, πλουτίζων αὐτὸ μὲ τὴν Χάριν του ἕνεκα τῆς ἀνυπερβλήτου εὐσπλαγχνίας καὶ μακροθυμίας του. 

Μετὰ ταῦτα ἡ ἁγία Παρθένος τοὺς εὐλόγησε γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰν καὶ ἡ καρδία της ἐπλήσθη θείας παρηγορίας. Καὶ ἰδού, ἔλαβε χώραν ἡ μεγαλειώδης καὶ θαυμαστὴ ἄφιξις Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ καὶ Θεοῦ αὐτῆς, συνοδευομένου ἀπὸ ἀναρίθμητες στρατιὲς ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, καθὼς καὶ ἀπὸ ἄλλα τάγματα, Σεραφίμ, Χερουβὶμ καὶ Θρόνους⋅ ὅλοι οἱ ἄγγελοι παρίσταντο ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μετὰ φόβου, καθ’ ὅσον «ὅπου βασιλέως παρουσία, καὶ ἡ τάξις παραγίγνεται». 

Ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος ἐγνώριζε ὅλα αὐτὰ ἐκ τῶν προτέρων, τὰ προσδοκοῦσε μὲ ἀκράδαντον ἐλπίδα⋅ γιὰ τοῦτο ἔλεγε: «πιστεύω ὅτι ὅλες οἱ πρὸς ἐμὲ ὑποσχέσεις σου θὰ πραγματοποιηθοῦν». 

Ἀκολούθως εἶδαν καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐμφανῶς, εἶδαν ἔκπληκτοι τὴν θεϊκήν του δόξαν, ὁ καθεὶς βέβαια ἀναλόγως τῆς δυνατότητος αὐτοῦ. Ἡ παροῦσα ἔλευσις τοῦ Κυρίου ἦταν μεγαλοπρεπεστέρα καὶ φοβερωτέρα τῆς πρώτης, καθ’ ὅτι τώρα ἐνεφανίσθη λαμπρότερος τῆς ἀστραπῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐπὶ τοῦ Θαβὼρ Μεταμορφώσεώς του, εἰς τὴν ὁποίαν δὲν ἔδειξε παρὰ τὴν φυσικήν του δόξαν, διότι μετὰ τὴν Ἀνάληψιν ὁ Χριστὸς εἶναι ἀπρόσιτος καὶ ἀόρατος. 

Ἐνώπιον τοιούτου μυστηρίου «οἱ μαθηταὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα, γενόμενοι ὡσεὶ νεκροί» (Ματθ. ιε΄, 6). Τότε ὁ Κύριος τοὺς εἶπε: «Εἰρήνη ὑμῖν», ὅπως παλαιά, ὅταν «εἰσῆλθε τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων» ( Ἰωάν. κ΄, 21, 19) εἰς τὸν ἴδιον αὐτὸν οἶκον τοῦ Ἰωάννου. 

Κάτι παρόμοιον συνέβη καὶ τώρα, εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς μητρὸς τοῦ Ἀναστάντος. Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι ἤκουσαν τὴν γλυκυτάτην καὶ παμπόθητον φωνὴν αὐτοῦ, ἀνεζωογονήθησαν καὶ ἐνισχύθησαν ψυχικῶς καὶ σωματικῶς καὶ ἔμειναν νὰ θεωροῦν μὲ δέος τὸ ὑπέρλαμπρον κάλλος καὶ τὴν Θείαν αἴγλην τοῦ Προσώπου του. 

Ὡς ἐκ τούτου, ἡ παναγία καὶ ἄμωμος καὶ εὐλογημένη Θεοτόκος ἐπλήσθη χαρᾶς καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῆς κατηυγάσθη μὲ θείαν φωτοφάνειαν. Ἀλλὰ καὶ ἐκείνη, βλέπουσα μετ’ εὐλάβειας καὶ φόβου τὴν δόξαν καὶ τὴν λαμπρότητα ποὺ ἀκτινοβολοῦσε ὁ υἱὸς καὶ Βασιλεύς της Ἰησοῦς Χριστός, ἐμεγάλυνε ἀκόμη περισσότερον τὴν θεότητά του καὶ προσηύχετο ὑπὲρ τῶν Ἀποστόλων καὶ πάντων τῶν παρόντων. 

Τὶς ὕστατες αὐτὲς στιγμὲς ἐμεσίτευσε ὑπὲρ τῶν ἁπανταχοῦ εὑρισκομένων πιστῶν, παρεκάλεσε ὑπὲρ τοῦ κόσμου παντὸς καὶ ὑπὲρ πάσης ψυχῆς ἐπικαλουμένης τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, ἐζήτησε δὲ ὅπου μνημονεύονται τὰ δύο αὐτὰ ὀνόματα νὰ ἐκχέεται πλούσια ἡ θεία εὐλογία. 

Τότε ἡ ἁγία Παρθένος Μαρία κοιτάζοντας καὶ πάλιν πρὸς τὸν Υἱόν της τὸν ἀντίκρυσε μὲ δόξαν τοιαύτην ὥστε οὐδεμία γλώσσα ἀνθρωπίνη νὰ εἶναι εἰς θέσιν νὰ τὴν ἐκφράση. Καὶ εἶπεν: «Εὐλόγησόν με, Κύριε, μὲ τὴν δεξιάν σου καὶ εὐλόγησον ὅλους ὅσους σὲ δοξάζουν καὶ μνημονεύουν τὸ ὄνομά μου κάθε φορὰν ποὺ προσφέρουν εἰς σὲ τὴν προσευχὴν καὶ δέησίν των». 

Ὁ Κύριος τότε ἐξέτεινε τὴν δεξιάν του, εὐλόγησε τὴν μητέρα του καὶ τῆς εἶπε: «Μακαρία σύ, ἀγαλλιάσθω ἡ καρδία σου Μαρία, εὐλογημένη ἐν γυναιξί, διότι τὸ πλήρωμα τῆς Χάριτος καὶ ὅλες οἱ δωρεὲς σοῦ ἐδόθησαν ἀπὸ τὸν Πατέρα μου τὸν οὐράνιον⋅ καὶ κάθε ψυχὴ ἡ ὁποία θὰ ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομά μου μετ’ εὐλαβείας δὲν θὰ παραβλεφθῆ ἀλλὰ θὰ εὕρη ἔλεος καὶ παρηγορίαν εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν καὶ εἰς τὸν μέλλοντα αἰῶνα. 

Σὺ δέ, πορεύου ἐν εἰρήνῃ καὶ χαρᾷ εἰς τὰ αἰώνια σκηνώματα, εἰς τοὺς ἀπέραντους θησαυροὺς τοῦ Πατρός μου, γιὰ νὰ θεωρῆς τὴν δόξαν μου καὶ νὰ εὐφραίνεσαι μὲ τὴν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». 

Ἀμέσως δέ, δι’ ἐντολῆς τοῦ Κυρίου οἱ ἄγγελοι ἤρχισαν νὰ ψάλλουν ἕνα γλυκύτατον ὕμνον μὲ φωνὴν ζωηρὰν καὶ θελκτικωτάτην, ἐνῷ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔκλιναν εὐλαβῶς τὶς κεφαλές των ἐνώπιον τῆς ἁγιοπνευματικῆς μυσταγωγίας καὶ ἀφιέρωσαν μὲ τὴν σειράν τους εἰς τὴν Παρθένον μίαν ὑμνωδίαν ἀγγελομίμητον. 

Καὶ εἰς αὐτὸ τὸ κλίμα ἡ Παναγία μήτηρ τοῦ Κυρίου παρέδωσε τὴν μακαρίαν καὶ ἀμόλυντον ψυχὴν αὐτῆς εἰς τὸν Βασιλέα καὶ υἱόν της καὶ ἐκοιμήθη ὕπνον γλυκὺν καὶ ἐράσμιον. Ὅπως εἰς τὸν ἀπόρρητον τοκετόν της ἐγέννησε ἀνωδύνως τὸν Κύριον Ἰησοῦν, τοιουτοτρόπως ἔμεινε ἀνέπαφος ἀπὸ τοὺς ἐπιθανάτιους πόνους καὶ κατὰ τὴν κοίμησίν της, καθ’ ὅτι ὁ Βασιλεὺς καὶ Δημιουργὸς κάθε κτιστῆς φύσεως, αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι ποὺ τότε καὶ τώρα μετέτρεψε τοὺς φυσικοὺς νόμους. 

Οἱ στρατιὲς τῶν ἀγγέλων ὕψωσαν μὲ θαυμασμὸν τὰ ἀόρατα χέρια τους καθὼς διήρχετο ἡ παναγία αὐτῆς ψυχή. Ὁ οἶκος τῆς Σιών, καθὼς καὶ ὅλη ἡ περιοχή, ἐπλήσθη ἀπὸ μίαν ἄρρητον εὐωδίαν. 

Ἐπάνω δὲ ἀπὸ τὸ πανάχραντον σῶμα της ἐπλανᾶτο μία φωτεινὴ ὕπαρξις ἀόρατος ἀπὸ τοὺς αἰσθητοὺς ὀφθαλμούς. Τοιουτοτρόπως ὁ Διδάσκαλος καὶ οἱ μαθηταί, τὰ οὐράνια καὶ τὰ ἐπίγεια, συνώδευσαν ἀπὸ κοινοῦ τὴν ἁγίαν Παρθένον. 

Καὶ ὁ μὲν εὐλογητὸς Κύριος καὶ ἔνδοξος Δεσπότης τοῦ παντὸς εἰσήγαγε τὴν ἁγίαν ψυχὴν τῆς παναχράντου αὐτοῦ μητρὸς εἰς τοὺς οὐρανούς, οἱ δὲ μαθηταὶ ἀπέθεσαν τὸ πανάσπιλον σῶμα της εἰς τὴν γῆν, γιὰ νὰ τὸ ἀλείψουν μὲ ἀρώματα καὶ κατόπιν νὰ τὸ μεταφέρουν ὅπου θὰ ἐπιθυμοῦσε ἐκείνη· ἀπὸ ἐκεῖ ἔμελλε μετ’ ὀλίγον νὰ μεταστῆ εἰς τὸν Παράδεισον ἢ ὁπουδήποτε ἠθέλησε ὁ υἱὸς καὶ Θεός της. 


 -------------------------------------------- 

πηγή: Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, Ο Βίος της υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, Ιερόν Κελλίον Αγίου Νικολάου "Μπουραζέρη", Άγιον Όρος, 2010.


Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

π.ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ : H γνήσια Ομολογία των Αγίων Μακκαβαίων και η ψευδεπίγραφη Ομολογία των συγχρόνων Ποιμένων!! - Αποτείχιση και πατερική παράδοση......


Οἱ «Ὁμολογίες Πίστεως» ποὺ γίνονται σήμερα, εἶναι κατηχητικὸς ἐνημερωτικὸς λόγος. Δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν Ὁμολογία Πίστεως τῶν Ἁγίων ποὺ στηριζόταν στὴν θυσία καὶ τὸ μαρτύριο. 

Στὴν ὁμολογία, ὁμολογοῦμε ἐκεῖνο ἀκριβῶς ποὺ μᾶς ζητοῦν νὰ ἀρνηθοῦμε! Δὲν θὰ μᾶς ζητήσουν σήμερα νὰ ἀρνηθοῦμε τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Μᾶς ζητοῦν νὰ ἀποδεχτοῦμε τὴν συνύπαρξη μὲ τοὺς ἑτερόδοξους. Θὰ μᾶς ζητήσουν νὰ δεχθοῦμε πρὸς διευκόλυνσή μας τὸ σφράγισμα γιὰ νὰ παίρνουμε φάρμακα και χρήματα. 

Αὐτοὶ θὰ εἶναι καὶ οἱ Ὁμολογητὲς τῶν ἐσχάτων καιρῶν πού, λένε οἱ Πατέρες, θἆναι ἰσάξιοι τῶν πρώτων καιρῶν, γιατὶ πέρα ἀπ' ὅλα τ' ἄλλα, θἆναι ἰσάξιοι, ὄχι γιατὶ θὰ κάνουν μεγαλύτερη ὁμολογία ἀπὸ τοὺς Μακκαβαίους παῖδες, ἀλλὰ γιατὶ θὰ ὑπάρχει πολλὴ πλάνη κι ἀπ’ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία.


Από ΟΜΙΛΙΑ του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά
 για τους Μακκαβαίους Παίδας.



Ὁ Ἀντίοχος ὁ Ἐπιφανὴς πίεσε τοὺς ἑπτὰ παῖδες, τὴν μητέρα τους καὶ τὸν διδάσκαλο τους νὰ φᾶνε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀπαγορευόταν ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο, τὰ ἀκάθαρτα ζῶα. Αὐτοὶ εἶπαν ὄχι. Πίεσε κι ἄλλους ἀνθρώπους· οἱ ἄλλοι ὑποχώρησαν· οἱ ἑπτὰ παῖδες εἶπαν ὄχι, δὲν θὰ φᾶμε ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἀπαγορεύει ὁ Νόμος. Καὶ τοὺς ἐθανάτωσε. Θανατώθηκαν, λοιπόν, γιὰ νὰ μὴν καταργήσουν μία παράδοση τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου· γι’ αὐτὸ θανατώθηκαν οἱ ἑπτὰ παῖδες. Πέθαναν γιὰ τὴν πίστη αὐτὴ στὴν Παράδοση. 

Αὐτό, τί μᾶς δίνει νὰ καταλάβουμε; ὅτι ἡ ὁμολογία ποὺ γίνεται ἀνὰ πᾶσα στιγμή, γίνεται ἐκεῖ ποὺ μᾶς ζητεῖται ἡ ὁμολογία. Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητοῦνε νὰ ἀρνηθοῦμε. Ἐκεῖ γίνεται ἡ ὁμολογία. Δὲν θὰ μᾶς ζητήσουνε, δηλαδή, σήμερα νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν Ἁγία Τριάδα, τὸ δόγμα αὐτὸ καὶ ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἢ τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἢ τὸ ἀειπάρθενο τῆς Παναγίας μας. Δὲν θὰ μᾶς ζητήσουνε αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἡ ὁμολογία μας δὲν στηρίζεται σ’ αὐτό καὶ καμία ὁμολογία δὲν ὑπάρχει χωρὶς θυσία, χωρὶς αἷμα, χωρὶς μαρτύριο. 

Ὁποιαδήποτε ὁμολογία γίνει χωρὶς τὰ στοιχεῖα αὐτὰ τῆς θυσίας καὶ τοῦ μαρτυρίου, εἶναι μιὰ ἁπλὴ διδασκαλία, εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο εἶναι ἐπιφανειακό, δὲν ἔχει θυσία μέσα. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ οἱ Ὁμολογίες ποὺ κάνουμε σήμερα δὲν στοιχίζουν, δὲν εἶναι θέμα Ὁμολογίας Πίστεως· ἐκτὸς ἂν τὶς κάνουμε πρὸς ἐνημέρωση. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ὁμολογητὴς αὐτὸς ποὺ κάνει αὐτὴ τὴν ὁμολογία, οὔτε καὶ αὐτοὶ ποὺ ὑπογράφουν. Γιατί; Γιατὶ δὲν στοιχίζει αὐτὴ ἡ ὁμολογία. 

Ὅταν αὔριο, ὅμως, θὰ χρειαστεῖ νὰ στερηθοῦμε τὸ πορτοφολάκι μας, τὸ γιατρό μας, τὴ σύνταξή μας, ἐδῶ ὑπάρχει ὁμολογία· γιατί; Γιατὶ (θὰ τὸ κάνουμε) γιὰ μία Παράδοση, γιὰ μία Ἐντολὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Ἀποκαλύψεως, γιὰ νὰ μὴ σφραγιστοῦμε, γιὰ νὰ μὴν πᾶμε μαζὶ μὲ τὸν Ἀντίχριστο. Ἐδῶ ὑπάρχει ὁμολογία, θὰ στερηθοῦμε. Ὅπου ὑπάρχει λοιπόν, ὁμολογία, ὁ κίνδυνος τοῦ θανάτου, ὁ κίνδυνος τοῦ διωγμοῦ... 

Ὁ ἀπόστολος Πέτρος γιατί ἀρνήθηκε; Τί εἶπε (στὴν αὐλὴ τοῦ Ἀρχιερέως, ὅταν τὸν ρώτησαν ἂν εἶναι μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ); Δὲν τὸν ξέρω (τὸν Ἰησοῦ). Τὴν στιγμὴ, λοιπόν, ποὺ χρειάστηκε, φοβήθηκε νὰ μὴν ὑποστεῖ τὶς συνέπειες ποὺ θὰ ὑφίστατο καὶ ὁ Κύριός μας. 

Ἐδῶ, ὁμολογία ἦταν νὰ πεῖ· ναί, τὸν γνωρίζω, εἶναι διδάσκαλός μου. Αὐτὴ ἦταν ἡ ὁμολογία ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνει. Ὄχι νὰ κάνει τὶς ἄλλες ὁμολογίες ἀπ' αὐτὰ ποὺ δίδασκε ὁ Χριστός. Αὐτὸ ἔπρεπε νὰ πεῖ: Τὸν ξέρω, εἶναι ὁ διδάσκαλός μου. Κι ἐπειδὴ δὲν τὄπε, ἀρνήθηκε τὸν διδάσκαλό του. Αὐτὸ τοῦ ζητήθηκε ἐκείνη τὴν στιγμή. 

Σὲ κάποια ἄλλη στιγμὴ τῆς Ἐκκλησίας μας θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθοῦν οἱ χριστιανοὶ τὶς ἅγιες Εἰκόνες. Ἡ ὁμολογία τους ἦταν σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο· νὰ μὴν ἀρνηθοῦν μία παράδοση δογματική, παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐκεῖ ἦταν τότε τὸ θέμα τῆς Πίστεως, ἐκεῖ ἐδιώκετο ἡ Πίστη. 

Κι ἐδῶ ἐνθυμοῦμε ἕνα παράδειγμα, παρόμοιο μὲ τοὺς Μακκαβαίους παῖδας· τὸ ἀναφέρει ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ἔχουμε, λέει, τώρα, αὐτὲς τὶς μέρες, δεκατέσσερες μάρτυρες. Τί ἦταν οἱ μάρτυρες αὐτοί. Ἦσαν αἰχμάλωτοι, τοὺς εἶχαν πιάσει οἱ Βούλγαροι μαζὶ μὲ ἄλλο πλῆθος αἰχμαλώτων. Ἦταν Σαρακοστὴ τοῦ Πάσχα. Οἱ Βούλγαροι τοὺς ἀνάγκασαν τὴν Σαρακοστὴ νὰ φᾶνε κρέας. Ἐμεῖς τί θὰ λέγαμε σήμερα; Γιατί, εἶναι θέμα Πίστεως νὰ φᾶμε κρέας; 

Ναί, ἦταν θέμα Πίστεως. Γιατί; Γιατὶ αὐτὸ ποὺ τοὺς ἐζητεῖτο νὰ παραβοῦν, αὐτὸ ἦταν τὸ θέμα τῆς Πίστεως κι ἐκεῖ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει καὶ ἡ ὁμολογία. Οἱ πολλοὶ αἰχμάλωτοι ὑπέκυψαν, ἢ τὸ πῆραν ἔτσι χλιαρὰ τὸ θέμα, ὅτι δὲν εἶναι θέμα Πίστεως τὸ νὰ φάω κρέας, ἔστω Σαρακοστή. Καί, βέβαια, ἕνας ἄρρωστος μπορεῖ νὰ φάει κρέας. Ναί, ἀλλὰ ἂν αὐτὸ τοῦ ζητεῖται σὰν ὁμολογία, δὲν πρέπει τότε νὰ φάει, μέχρι θανάτου. Ἄλλο νὰ φάει ὁ ἄρρωστος, καὶ ἡ μητέρα ποὺ θηλάζει, καὶ ὅλα αὐτά, καὶ ἄλλο, ὅταν μᾶς ζητεῖται αὐτὸ νὰ τὸ παραβοῦμε σὰν θέμα Πίστεως. Δεκατέσσερις λοιπόν, ἀπ' αὐτοὺς τοὺς αἰχμαλώτους δὲν ὑπέκυψαν καὶ τοὺς ἐθανάτωσαν. Καὶ αὐτοὺς τοὺς ἀναφέρει ὁ ἅγιος Θεόδωρος γιὰ μάρτυρες τῆς Πίστεως. Παρόμοιο μὲ τοὺς ἑπτὰ Μακκαβαίους παῖδας. 

Αὐτὸ τοὺς ζητήθηκε τότε. Ὅπου μᾶς ζητεῖται, λοιπόν, ἡ ὁμολογία, ἐκεῖ πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε. Ὄχι νὰ κάνουμε εὐκαίρως-ἀκαίρως Ὁμολογίες Πίστεως ἐκεῖ ποὺ δὲν μᾶς ζητοῦνται καὶ νὰ θεωρούμαστε καὶ ὁμολογητὲς Πίστεως καὶ χωρὶς νὰ ὑποστοῦμε τὶς συνέπειες τὶς Πίστεως. Ἔχουμε τοὺς Ὁμολογητές, ἀλλὰ αὐτοὶ ὑπέστησαν μαρτύρια γιὰ τὴν Πίστη τους, δὲν ἔκαναν ἁπλὲς Ὁμολογίες καὶ Διακηρύξεις χωρὶς νὰ ὑποστοῦν τὶς συνέπειες τῆς Πίστεως. 

Θέλω, λοιπόν, νὰ σᾶς πῶ τὸ ἑξῆς: Ὅτι σήμερα, στὶς ἡμέρες τὶς δικές μας, θὰ μᾶς ζητηθεῖ κι ἐμᾶς ἡ ὁμολογία τῆς Πίστεως. Πάντοτε ἐζητεῖτο. Καὶ βασικὴ ὁμολογία Πίστεως εἶναι νὰ πολεμοῦμε τὰ πάθη μας. Ὅταν πολεμήσεις τὰ πάθη σου, σοῦ στοιχίζει. Εἶναι ὁμολογία Πίστεως. Ὅταν πᾶς νὰ κάνεις τὸ σταυρό σου ἔξω ἀπὸ μία Ἐκκλησία καὶ ντρέπεσαι, εἶναι ὁμολογία Πίστεως γιατὶ σοῦ στοιχίζει, ντρέπεσα· ὁ ἐγωϊσμός. Θὰ μοῦ πεῖς, τί μᾶς στοιχίζει; Λίγο πρᾶγμα· θὰ ταπεινωθοῦμε στοὺς ἀνθρώπους, θὰ μᾶς ποῦνε καθυστερημένους· εἶναι μιὰ μικρὴ ὁμολογία. Κι ἅμα δὲν εἶσαι ἕτοιμος νὰ κάνεις τὶς μικρὲς ὁμολογίες, δὲν θὰ κάνεις καὶ τὶς μεγάλες αὔριο. 

Αὐτὸ εἶναι ὅλο τὸ θέμα· νὰ μάθουμε ἀπὸ τὶς μικρὲς ὁμολογίες καὶ νὰ φτάσουμε στὶς μεγάλες ὁμολογίες· ἐκεῖ ποὺ θὰ χρειαστεῖ νὰ θυσιάσουμε καὶ τὴν σύνταξή μας, καὶ τὰ φάρμακά μας, καὶ τὰ παιδιά μας, καὶ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μας, καὶ τὸ μέλλον τὸ δικό μας. Ὅταν χρειαστεῖ νὰ προδώσουμε, λοιπόν, σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο καὶ θὰ σοῦ ποῦν καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντες κ.λπ. "τὸν Χριστὸ τὸν ἔχεις μέσα σου, δὲν πειράζει νὰ ἔχεις στὸ χέρι τὸ σφράγισμα". Μᾶς τὰ λένε ἤδη αύτά, μᾶς τάχουνε πεῖ Ἐπίσκοποι, δεσποτικὰ χείλη, ἀδέσποτα δεσποτικὰ χείλη. Μᾶς λένε, λοιπόν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι στὴν καρδιά μας, καὶ ὄντας εἶναι στὴν καρδιά μας, ἀλλὰ τί σημαίνει· ὅταν μᾶς ζητηθεῖ ὁμολογία στὸ σημεῖο αὐτό, πρέπει νὰ εἶναι καὶ στὸ χέρι μας ὁ Χριστός, καὶ στὸ μέτωπο ὁ Χριστός, καὶ στὴν καρδιά μας ὁ Χριστός, καὶ στὴ ζωή μας, καὶ στὰ βήματά μας, καὶ παντοῦ πρέπει νἆναι ὁ Χριστός. Δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς στὴν καρδιά μας καὶ στὸ χέρι ὁ Ἀντίχριστος! Δὲν γίνεται αὐτό, δὲν εἶναι ὁμολογία, δὲν στοιχίζει αὐτό, νὰ πῶ ἔχω τὸ Χριστὸ στὴν καρδιά μου καὶ σφραγίζομε. Ἡ ὁμολογία εἶναι νὰ θυσιάζω, νὰ θυσιαστῶ, νὰ χύσω τὸ αἷμα μου, νὰ στερηθῶ 

Καὶ θὰ πρέπει στὸ σημεῖο αὐτό, ὅλοι μας θὰ θέλαμε νὰ γίνουμε ὁμολογητές, ποιός δὲν θἄθελε νἄχει τὴ Χάρη τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ (μέσα στὴν Σύνοδο ὁμολόγησε μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του), ποιός δὲν θἄθελε νἄχει αὐτὴν τὴν Χάρη; Ἀλλὰ τί γίνεται· ἡ χάρις εἶναι ἀνάλογη μὲ τὴν προαίρεσή μας. Ἅμα ἐμεῖς δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι καὶ δὲν κάνουμε ἀσκήσεις ὁμολογίας. Εἶμαι σὲ ἕνα τραπέζι μὲ πολλοὺς ἀνθρώπους ἐκεῖ, καὶ ὅλοι εἶναι ἄσχετοι, χλιαροί, νὰ σηκωθῶ καὶ νὰ κάνω τὸ σταυρό μου. Νὰ μὴ φάω σὰν τὸ ζῶο. Εἶναι ὁμολογία ἐκείνη τὴ στιγμὴ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Μπορεῖ νὰ γελάσουνε οἱ ἄλλοι κρυφὰ κι ἐγὼ νὰ ντραπῶ· δὲν ἔχω φτάσει στὸ σημεῖο νὰ χαρῶ. Ἀλλὰ ἔκανα μιὰ ὁμολογία μὲ δυσκολία, μιὰ μικρὴ ὁμολογία. Αὔριο νὰ κάνω μιὰ πιὸ μεγάλη ὁμολογία, στὴν δουλειά μου... 

Καὶ στὶς ἡμέρες, λοιπόν, ποὺ ζοῦμε, ἡ ὁμολογία πληρώνεται. Καὶ ἡ ὁμολογία στὶς ἡμέρες μας εἶναι νὰ ἀνακατέψουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας μὲ τὴν αἵρεση, νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς αἱρετικοὺς μαζὶ μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους, νὰ ἀνακατέψουμε τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, κι ἐμεῖς νὰ τὸ ἀποδεχτοῦμε αὐτό, νὰ μὴν ἀντιδράσουμε. Ἐδῶ εἶναι ἡ ὁμολογία, λοιπόν, μᾶς ζητεῖται ἡ πίστις μας. Γιατί; Γιατὶ εἶναι παράδοση τῆς Ἐκκλησίας: τὸ ψέμα μὲ τὸ ψέμα καὶ ἡ ἀλήθεια μὲ τὴν ἀλήθεια. Δὲν γίνεται ψέμα καὶ ἀλήθεια μαζί! Αὐτὴ εἶναι ἡ Παράδοσή μας. Ἂν ἐμεῖς τὰ ἀνακατέψουμε, εἴμαστε προδότες τῆς Πίστεως. 

Κι ἂν τὰ ἀνακατέψουν αὐτὰ οἱ Δεσποτάδες στὸ Π.Σ.Ε., στὰ μαγειρέματα ποὺ κάνουν, στὸν Οἰκουμενισμό, εἶναι προδότες, εἶναι προδότες. Κι ἂν ἐμεῖς σιωπήσουμε, εἴμαστε συνένοχοι, συμμέτοχοι. Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε. Γιατί; Γιατὶ ἂν οἱ ἑφτὰ παῖδες οἱ Μακκαβαῖοι, ἔτρωγαν αὐτὰ τὰ ἀπαγορευμένα κρέατα, ποιός θὰ τοὺς κατηγοροῦσε σὰν προδότες· θὰ τοὺς ἔλεγε κάποιος καὶ συνετούς· ἐμεῖς σήμερα θὰ τοὺς λέγαμε συνετούς· ὅτι φέρθηκαν νουνεχῶς, μὲ σύνεση! Γιατί; γιατὶ δὲν θυσιάστηκαν γιὰ μικροπράγματα, ἀλλὰ φύλαξαν τοὺς ἀγῶνες τους νὰ τοὺς κάνουν γιὰ μεγάλα πράγματα! Ἔτσι θὰ λέγαμε ἐμεῖς σήμερα οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐσχάτων καιρῶν μὲ τὸ πολὺ μυαλό. Ὅμως ἡ ὁμολογία δὲν ἔχει λογική. 

Ἡ ἀγάπη στὸ Χριστὸ δὲν ἔχει λογική. Ἡ θυσία δὲν ἔχει λογική. Κι ὅταν αὐτὰ τὰ βάλουμε κάτω ἀπὸ τὴ λογική, τὰ καταργοῦμε. Τὰ κάνουμε ἀνθρώπινα. Χάνουμε τὴ Χάρη, χάνουμε τὴν εὐλογία, ὅταν τὰ βάλουμε κάτω ἀπὸ τὸ πρῖσμα τῆς λογικής. 

Γι' αὐτὸ τὸ λόγο, ἡ ὁμολογία εἶναι, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει θυσία, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἀγώνας. Καὶ θὰ χρειαστεῖ κι ἐμεῖς, λοιπόν, στὶς ἡμέρες μας νὰ γίνουμε ὁμολογητές. Ἐκεῖ ποὺ θὰ μᾶς ζητηθεῖ. Μπορεῖ νὰ μὴ μᾶς ζητηθεῖ νὰ καταργήσουμε, ἢ νὰ μὴ πιστέψουμε στὴν Ἁγία Τριάδα, οὔτε στὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ μας κ.λπ., ἀλλὰ θὰ μᾶς ζητηθεῖ, ὅμως, νὰ βάλουμε τὸ τσιπάκι στὸ χέρι γιὰ νὰ πάρουμε τὰ χρήματά μας, θὰ μᾶς ζητηθεῖ νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς Παπικοὺς μέσα στὴν Ἐκκλησία, στὴν διευρυμένη Ἐκκλησία, στὴν βαπτισματικὴ θεολογία ποὺ εἶναι ὅλοι βαπτισμένοι, λένε, στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔτσι, οἱ αἱρετικοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι μαζί, Οἰκουμενισμός! Ἐδῶ μᾶς ζητᾶτε ἡ Ὁμολογία. Καὶ ἡ Ὁμολογία αὐτὴ δὲν εἶναι ὁμολογία διακηρύξεως, χαρτοπόλεμος κ.λπ., εἶναι ὁμολογία ποὺ στοιχίζει. 

Κάθε ὁμολογία ποὺ δὲν στοιχίζει, οἱ Πατέρες δὲν τὴν θεωροῦσαν ὁμολογία. Τὴν θεωροῦσαν μιὰ ἁπλὴ διδασκαλία, ἕνα ἁπλὸ κατηχητικὸ κήρυγμα. Αὐτὸ εἶναι ἡ ὁμολογία ποὺ δὲν στοιχίζει. Ἡ ὁμολογία ποὺ στοιχίζει, ποὺ κάνανε οἱ Ἅγιοί μας, ποὺ θυσιάστηκαν, ποὺ ἐξορίστηκαν, ποὺ φυλακίστηκαν, ποὺ χύσαν τὸ αἷμα τους, ποὺ θανατώθηκαν, αὐτὴ ἡ ὁμολογία εἶναι ἐκείνη ποὺ δημιουργεῖ Ἁγίους, παραδείγματα πρὸς μίμηση, ὅπως εἶναι οἱ ἑπτὰ παῖδες οἱ Μακκαβαῖοι, οἱ δεκάτεσσερις μάρτυρες ἐπὶ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ποὺ ὁμολόγησαν, ποὺ δὲν φάγανε κρέας. 

Λέγει ὁ ἅγιος Θεόδωρος μιὰ λακωνική, λακωνικοτάτη ἔκφραση μὲ τὴν ὁποία χαρακτηρίζει ποιός εἶναι ὁ πραγματικὸς ὁμολογητής. "Ὁμολογητής ἐστι πᾶς ὁ ἐνιστάμενος ὑπὲρ τῆς ἀληθείας". Αὐτὸς ποὺ ἀνθίσταται, ἀντιστέκεται γιὰ τὴν ἀλήθεια, εἶναι ὁμολογητής. Ἐκει λοιπόν, ποὺ θὰ κινδυνεύσει ἡ ἀλήθεια, ἡ Παράδοσή μας, ἡ Πίστη μας, ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἀντισταθοῦμε μὲ κίνδυνο, μὲ ὁποιοδήποτε κίνδυνο, τότε θὰ γίνουμε κι ἐμεῖς ὁμολογητές. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο γίνονται οἱ Ὁμολογητές, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο γίνονται οἱ Ὁμολογίες τῆς Πίστεως, μὲ τὸ αἷμα μας, μὲ τὸν ἱδρῶτα μας, μὲ τὴν ἐξορία, μὲ τὸ νὰ χάσω τὰ ἀξιώματά μου κι ὅλα αὐτά καὶ νὰ γίνω κυνηγημένος καὶ δεδιωγμένος ἕνεκεν δικαιοσύνης καὶ Πίστεως. 

Ἔτσι γίνονται οἱ Ὁμολογητές. Αὐτὴ εἶναι ἡ Παράδοσή μας. Δὲν εἶναι νὰ κάνω Ὁμολογίες χωρὶς ἀντίκρυσμα, ἁπλῶς καὶ μόνο σὰν μιὰ διδασκαλία. Δὲν κάνανε τέτοια πράγματα οἱ Πατέρες, παρὰ μόνο ὅταν χρειαζόταν νὰ διδάξουν τὸ λαό, ὅπως ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων. Ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἔκανε ὁμολογία Πίστεως, ἀλλὰ ἐναντίον τῶν Ἀρειανῶν, Δίδαξε τὴν Ὀρθλοδοξο Πίστη τότε καὶ ἐδιώκετο γι' αὐτήν, ἐξορίστηκε, ἕξι χρόνια ἦταν μέσα στὸν τάφο (τοῦ πατέρα του γιὰ νὰ μὴν τὸν πιάσουν) καὶ εἶχε ἐπικυρηχθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἀρειανούς· ὅποιος τὸν βρεῖ καὶ τὸν σκοτώσει θὰ πάρει χρήματα. Κι ἐμεῖς, ἂν θελήσουμε νὰ πᾶμε μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἐξουσία, δὲν θὰ εἴμαστε ὁμολογητές. Θὰ εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, προσκυνημένοι, συμβιβασμένοι. 

Οἱ Ὁμολογίες ποὺ γίνονται σήμερα, καὶ ποιά πρέπει νὰ εἶναι ἡ ὁμολογία μας στὰ ἔσχατα χρόνια ποὺ ζοῦμε, ὅταν θὰ χρειαστεῖ νὰ θυσιάσουμε κάτι ἀπὸ τὰ δικά μας. Καὶ τώρα εἴπαμε μποροῦμε νὰ θυσιάζουμε τὸν ἐγωϊσμό μας, τὰ πάθη μας. Κι αὐτὸ εἶναι ὁμολογία. Ὅταν ζεῖ κάποιος χριστιανικὰ μέσα σὲ μιὰ ἄθεη κοινωνία, εἶναι ὁμολογία. Κι ὅταν κυκλοφορεῖ κάποιος σεμνὰ στὸν κόσμο, εἶναι ὁμολογία. Ὅταν δὲν συμβαδίζεις μὲ τὸ κατεστημένο. Ἀλλὰ ἡ μεγαλύτερη ὁμολογία θὰ εἶναι ὅταν κληθοῦμε νὰ πεινάσουμε, νὰ γυμνητεύσουμε, νὰ πάρουμε τὰ βουνά, τότε θὰ εἶναι ἡ τελική, ἡ ἔσχατη ὁμολογία. Καὶ ἂν βρεθοῦμε κι ἐμεῖς, μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός (μᾶς ἀξιώσει τί σημαίνει, μᾶς κρίνει ἀξίους) μᾶς ἀξιώσει λοιπόν νὰ βρεθοῦμε σ' αὐτὰ τὰ χρόνια, στὰ ἔσχατα χρόνια, ποὺ ὅπως πᾶνε προχωρᾶνε γρήγορα τὰ γεγονότα, ὀργανώνεται τὸ κακό, ἡ παγκοσμιοποίηση, παγκόσμια κυβέρνηση, τὸ σφράγισμα, ὅλα αὐτὰ προωθοῦνται. 

Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος ποὺ θὰ γίνει τοῦ χρόνου, ποὺ εἶναι Οἰκουμενιστική, αἱρετικὴ Σύνοδος, καὶ ὅσοι δὲν τὴν ἀναγνωρίσουν καὶ πᾶνε ἀντίθετα στὸ κατεστημένο ἱερεῖς, θὰ καθαιρεθοῦν, θὰ εἶναι ὁμολογητὲς αὐτοί. Καὶ οἱ ἄλλοι τί θᾶνε; Προσκυνημένοι, συμβιβασμένοι, ἄνθρωποι ἐπαγγελματίες ἱερεῖς καὶ ἐπαγγελματίες Δεσποτάδες, καὶ θὰ κάνουν τοὺς Ποιμένες! Θὰ πρέπει, λοιπόν, νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐμεῖς, τί θὰ πεῖ ὁμολογία, τί θὰ πεῖ ὁμολογητής, καὶ ποῦ, σὲ ποιό σημεῖο γίνεται· ἐκεῖ ποὺ μᾶς κοστίζει... Αὐτοὶ θὰ εἶναι καὶ οἱ Ὁμολογητὲς τῶν ἐσχάτων καιρῶν πού, λένε οἱ Πατέρες, θἆναι ἰσάξιοι τῶν πρώτων καιρῶν, γιατὶ πέρα ἀπ' ὅλα τ' ἄλλα, θἆναι ἰσάξιοι, ὄχι γιατὶ θὰ κάνουν μεγαλύτερη ὁμολογία ἀπὸ τοὺς Μακκαβαίους παῖδες, ἀλλὰ γιατὶ θὰ ὑπάρχει πολλὴ πλάνη κι ἀπ’ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία. Θὰ σοῦ λένε…ὑπακοὴ στὸν πνευματικό σου, στὸ Ἅγιο Ὄρος, στοὺς Πατέρες· θὰ ὑπάρχει πολλὴ πλάνη. Ἐνῶ τότε ὑπῆρχαν οἱ Ὁμολογητές, ὑπῆρχαν καὶ οἱ Ἅγιοι ποὺ τοὺς καθοδηγοῦσαν, ὑπῆρχαν οἱ Πατέρες οἱ πνευματικοί, οἱ ἀσκητὲς …καὶ οἱ Ἅγιοι Ἐπίσκοποι ὑπῆρχαν τότε. 

Τώρα δὲν θὰ ὑπάρχουν τέτοιοι, συμβιβασμένοι ἄνθρωποι θὰ ὑπάρχουν, συμβιβασμένοι Δεσποτάδες θὰ ὑπάρχουν καὶ θὰ σοῦ λένε: δὲν εἶναι τίποτα, ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα στὴν καρδιά σου. Λοιπόν, νὰ κρατήσουμε αὐτὸ ποὺ γράφει ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ τὸ ὁποῖο δὲν πρέπει νὰ προδώσουμε, γιατὶ γι’ αὐτὸ θὰ διωχθοῦμε. 

Ἂν δὲν πᾶμε μὲ τὸ κατεστημένο, μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, μὲ τὴν πανθρησκεία καὶ μ’ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησία τότε θὰ εἴμαστε ὁμολογητὲς καὶ θὰ συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες μας.

ΒΙΝΤΕΟ : π.Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Η γνήσια ομολογία των Αγίων Μακκαβαίων και η ψεύτικη ομολογία......






ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ..... 


 ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ , ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 666 - ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.....

Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ , ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 666 - ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.....

π. Γεώργιος Αγγελακάκης
Σήμερα το μεσημέρι 1η Αυγούστου με το νεο εορτολόγιο και 19 Ιουλίου με το πάτριο εορτολόγιο , είχαμε την ευλογία να συνομιλήσουμε τηλεφωνικά με τον π. ΓΕΩΡΓΙΟ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ για τα ΕΣΧΑΤΑ και την ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 666.....

 

Το παραπάνω βίντεο προστέθηκε στην ανάρτηση...... 

 ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΕΦ΄ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ π.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ - BLOG ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΩΡΑ - ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ.... ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ.....


ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ.....


Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ - ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ , ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ - ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ.

Ετικέτες