ΚΑΡΤΑ ILLUMINATI - AIR MAGIC
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνές είναι η εμφανίσεις αγνώστων αντικειμένων στους αιθέρες. Στις κάρτες των ILLUMINATI υπάρχει μια κάρτα που ονομάζεται AIR MAGIC στην οποία απεικονίζεται μια γυναίκα με τα χέρια υψωμένα, και από πάνω της δυο φωτεινές σφαίρες……..Ο Bill Schnoebelen πρώην μάγος , σατανιστής, μασόνος , και πολλά άλλα, εξηγεί στο παρακάτω βίντεο και μιλάει καθαρά πως τα φαινόμενα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά δαιμονικές οντότητες…Θα δείτε ακόμα κάποιον μάγο μπροστά στην κάμερα να κάνει παράκληση με τα χερια υψωμένα ( ΣΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ) και αμέσως μέτά να εμφανίζονται οι φωτεινές σφαίρες......
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ ΕΓΙΝΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΟΜΑΡ......
ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΠΟ ΠΑΛΙΟΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΣΤΟ BLOG - ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΙΣ 14/2/2011.....
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ ΣΤΙΣ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΟΜΑΡ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ - ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ - ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ - ΜΕΤΑΝΟΙΑ
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ.....
ΒΡΗΚΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ Ο ΙΕΡΕΥΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ Ο. ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΙΑΣ (Ν.Η) ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΥΛΑΧΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.....
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΜΑΓΕΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΚΙΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΥΛΑΧΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ......
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ.....
Λευκή και μαύρη μαγεία
Ακραίες αποκρυφιστικές
τεχνικές στο φως της Ορθοδοξίας
Κείμενο από το έντυπο
«Ορθοδοξία και αίρεσις» της
Ιεράς Μητροπόλεως Μαντινείας και Κυνουρίας,
τεύχ. 62, Μάϊ. - Ιουν. 2009
Η μαγεία στον κόσμο της επιστήμης
Σε παλαιότερα τεύχη του εντύπου μας είχαμε αναφερθεί γενικά στο φαινόμενο του αποκρυφισμού και στις διάφορες μορφές του. Αποκρυφισμός είναι η πίστη σε απόκρυφες (=δαιμονικές) δυνάμεις και η χρήση απόκρυφων (=δαιμονικών) τεχνικών για την επαφή και προσέγγιση με αυτές τις δυνάμεις. Στις πιο ακραίες μορφές του ανήκουν και οι τεχνικές της λευκής και μαύρης μαγείας, με ευρύτατη εξάπλωση στην εποχή μας, παρά το γεγονός, ότι θεωρείται εποχή της τεχνολογίας και της επιστήμης. Λόγω ακριβώς της μεγάλης εξάπλωσης αυτών των τεχνικών, θεωρήσαμε σκόπιμο να αφιερώσουμε το τεύχος αυτό στο συγκεκριμένο πρόβλημα, απαντώντας σε ερωτήματα, όπως: Υπάρχουν μάγια στην εποχή μας; Τι δύναμη έχουν τα μάγια και μέχρι που εκτείνεται η επίδρασή τους; Υπάρχει καλή μαγεία εκτός από κακή; Σε τι διαφέρει η λευκή από τη μαύρη μαγεία; Τι συνέπειες έχει η ενασχόληση με τη μαγεία; Πως αντιμετωπίζει το φαινόμενο η Εκκλησία μας;
Προκαταβολικά οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι, έναντι του φαινομένου, εμφανίζονται συνήθως (ακόμη και μεταξύ ανθρώπων της Εκκλησίας) δυο ακραίες, εντελώς εσφαλμένες και διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους τοποθετήσεις. Η πρώτη δεν αποδέχεται καν την ύπαρξη της μαγείας. Θεωρεί πως ό,τι εμφανίζεται ως μαγεία αποτελεί είτε απάτη (κάποιοι εξαπατούν και εκμεταλλεύονται συνανθρώπους τους μέσω τέτοιων «τεχνασμάτων»), είτε τύχη (δυσάρεστα περιστατικά η μορφές κακού, που εμφανίζονται ως αποτελέσματα μαγείας, θεωρούνται απλώς ως προϊόντα τύχης η εκλαμβάνονται ως συμπτώσεις). Κατά τη δεύτερη άποψη, αντίθετα, κάθε κακό με φυσική συνήθως αιτία, εκλαμβάνεται ως αποτέλεσμα μαγείας, με συνέπεια να προκαλείται αδικαιολόγητος φόβος η ακόμη και πανικός μεταξύ των ανθρώπων. Τι ακριβώς είναι, όμως, η μαγεία;
Ύπαρξη και ουσία της μαγείας
Η ύπαρξη της μαγείας επιβεβαιώνεται από πραγματικά και ιστορικά δεδομένα. Το φαινόμενο είναι διαχρονικό και πανανθρώπινο, είναι φαινόμενο που υπήρχε προ του Χριστού και συναντάται σε κάθε κοινωνία. Όλες σχεδόν οι πρωτόγονες θρησκείες έχουν έντονα μαγικό χαρακτήρα. Στην αρχαία Ελλάδα η θέση του μάγου (μάντη) ήταν ιδιαίτερα τιμητική. Το ίδιο συνέβαινε και σε άλλους λαούς της αρχαιότητας. Η Καινή Διαθήκη αναφέρεται σε περιπτώσεις μάγων της εποχής, όπως ο Σίμων (Πράξ. 8,9-24), ο Ελύμας (Πράξ. 13,8), η «μαντευομένη» των Φιλίππων (Πράξ. 16, 16) κ.α.
Η Παλαιά Διαθήκη μαρτυρεί σαφώς για την ευρεία διάδοση του φαινομένου (Εξοδ. 7, 10-12). Στον Μεσαίωνα είχε προσλάβει τεράστιες διαστάσεις στην Ευρώπη και αλλού. Ακόμη και σήμερα σε πρωτόγονες φυλές της Αφρικής ο μάγος του χωριού συγκεντρώνει στο πρόσωπό του όλες τις εξουσίες: είναι ο «ιερεύς», ο «πρόεδρος», ο «ιατρός», ο «δικαστής», ο άνθρωπος στον οποίο καταφεύγουν οι πάντες για τη «λύση» όλων των προβλημάτων τους.
Ο μάγος αυτός ενδέχεται να είναι και ένα μικρό παιδί! Στην εποχή μας οι διαστάσεις της μαγείας μεταξύ των πολιτισμένων λαών πιστοποιούνται από την πληθώρα αναφορών για μάγους, μέντιουμ, μελλοντολόγους, αστρολόγους κ.λ.π. σε περιοδικά, εφημερίδες και μέσα ενημερώσεως (τηλεόραση), από τη συνεχώς αυξανόμενη εκδοτική παραγωγή αποκρυφιστικών βιβλίων, που έχει κατακλύσει την εκδοτική αγορά, και ιδιαίτερα από την ευρύτατη χρήση σύγχρονων ηλεκτρονικών μέσων, όπως το διαδίκτυο (internet). Πρόκειται για ολόκληρο κύκλωμα αποκρυφισμού, που διακινεί τεράστια χρηματικά ποσά από εκμετάλλευση συνανθρώπων μας.
Στον εξωχριστιανικό χώρο η μαγεία αποτελεί συνήθως προσπάθεια του ανθρώπου να ελέγξει άγνωστες (απόκρυφες) η «θεϊκές» δυνάμεις, θέτοντάς τες στην υπηρεσία του. Οι αγνοούντες τη χριστιανική πίστη δεν αντιλαμβάνονται, προφανώς, ότι αυτές οι απόκρυφες η «θεϊκές» δυνάμεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά δαιμονικές δυνάμεις.
Στον Ορθόδοξο χώρο η ύπαρξη της μαγείας συνδέεται άρρηκτα με την πραγματική ύπαρξη του διαβόλου: αν υπάρχει ο διάβολος, υπάρχει και μαγεία (αφού η μαγεία είναι ένα από τα κατ' εξοχήν «έργα» του διαβόλου). Όπως είναι γνωστό, η Ορθόδοξη Παράδοση δέχεται, ότι ο διάβολος υπάρχει πραγματικά. Δεν είναι μια αφηρημένη έννοια η εικόνα η προσωποποίηση του κακού. Είναι συγκεκριμένη ύπαρξη, η μάλλον πολλές συγκεκριμένες υπάρξεις, αφού υπάρχουν πολλά δαιμόνια («λεγεώνες» δαιμονίων). Ο διάβολος είναι δημιούργημα του Θεού με αγγελική φύση, που εξέπεσε, όμως, από την κατάσταση της δόξης, στην οποία τον έθεσε ο Θεός, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας του, και έγινε άγγελος σκοτεινός και εργάτης του κακού. Η πτώση του Εωσφόρου (του πρώτου των Αγγέλων) συμπαρέσυρε ολόκληρο τάγμα στην ίδια κατάσταση, με αποτέλεσμα ένα πλήθος Αγγέλων να μεταβληθεί σε δαίμονες.
Ο διάβολος εμφανίζεται αμέσως μετά τη δημιουργία του ανθρώπου και τον συμπαρασύρει στην πτώση. Η πτώση του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα της «απάτης του όφεως», λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, γι' αυτό μετά απ' αυτήν ο διάβολος κυριάρχησε στον κόσμο (Ιω. 12, 31, Εφεσ. 6,12), υποδουλώνοντας όχι μόνο ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά και την άλογη κτίση (Ρωμ. 8, 20-22).
Η κυριαρχία του διαβόλου επέφερε τη γενική επικράτηση των δαιμονικών «έργων», όπως η αμαρτία, οι δαιμονικές τεχνικές της μαγείας, της μαντείας και του αποκρυφισμού γενικά, η ίδια η λατρεία του διαβόλου (σατανισμός) και πολλά άλλα, μέσω των οποίων ο διάβολος καταδυναστεύει τον κόσμο.
Πως, όμως, καταδυναστεύει ο διάβολος; Ποια δύναμη έχουν τα δαιμονικά «έργα»; Μπορούν οι δαιμονικές τεχνικές (η μαγεία) να προξενήσουν κακό;
Κατά την Ορθόδοξη Παράδοση ο διάβολος δεν έχει μόνο πραγματική ύπαρξη, αλλά και πραγματική δύναμη. Η δύναμή του υπερβαίνει κατά πολύ την ανθρώπινη. Μπορεί να προκαλέσει καταστροφές, μπορεί να προκαλέσει ασθένειες, μπορεί να προκαλέσει ακόμη και τον θάνατο, όπως βλέπουμε στο βιβλίο του Ιώβ (κεφ. 1 και 2). Βέβαια, η δύναμη αυτή δεν είναι ανεξέλεγκτη. Έχει όρια και περιορισμούς και δρα, όσο της επιτρέπει ο Θεός(Ιώβ, 1,12 και 2,6)· γιατί, παρά τη γενική κυριαρχία του διαβόλου στον κόσμο, έσχατος κυρίαρχος παραμένει ο Θεός.
Η δύναμη του διαβόλου, όπως εκδηλώνεται μέσω των δαιμονικών τεχνικών (μαγεία, αποκρυφισμός), μπορεί να επηρεάσει άμεσα όσους του παραχωρούν δικαιώματα με τις προσωπικές τους αμαρτίες και δεν είναι κατοχυρωμένοι με τη Χάρη του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να υποτιμούμε τη δύναμη της μαγείας. Ο άγιος Κυπριανός ήταν μάγος πριν γίνει Χριστιανός. Ασκούσε συστηματικά τη μαγεία και η άσκησή της είχε στην περίπτωσή του ορατά αποτελέσματα! Δεν αποκλείονται, βέβαια, και οι περιπτώσεις απάτης: κάποιοι δηλ. προσποιούνται τον μάγο, χωρίς να έχουν πραγματική σχέση με τη μαγεία, με σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση των αφελών. Απαιτείται, λοιπόν, διάκριση, γιατί ό,τι εμφανίζεται ως μαγεία δεν είναι πάντοτε μαγεία.
Είδη μαγείας υπάρχουν πολλά. Στο Ευχολόγιο της Εκκλησίας αναφέρονται η φαρμακεία, η ειδωλολατρία, η αστρομαντεία, η αστρολογία, η νεκρομαντεία, η ορνεοσκοπία....
Σ' αυτά μπορεί να προστεθούν και κάποιες φαινομενικά ακίνδυνες τεχνικές, όπως το «ξεμάτιασμα» (με διάφορες μεθόδους και όχι με την «Ευχή επί βασκανίαν», που διαβάζεται από Ιερείς), το «ρίξιμο των χαρτιών», η «μελέτη του καφέ», η χρησιμοποίηση «φυλακτών», όπως χάντρες «για το μάτι», αντικείμενα που φέρνουν «γούρι» κ.α.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών είναι η δαιμονική προέλευση και ότι απ' αυτά επιτελείται το κακό (μόνο το κακό), που είναι το κατ' εξοχήν έργο του διαβόλου. Συνήθως η μαγεία διακρίνεται σε λευκή και μαύρη. Κάποιοι πιστεύουν ότι κακή είναι μόνο η μαύρη, ενώ η λευκή είναι καλή μαγεία (γίνεται «για καλό»). Άλλοι πιστεύουν ότι η μαύρη μαγεία επικαλείται κακά πνεύματα, ενώ η λευκή επικαλείται καλά πνεύματα και άλλοι πιστεύουν ότι η μαύρη μαγεία «δένει», ενώ η λευκή «λύνει» τα μάγια. Όμως, όπως ήδη αναφέραμε, η μαγεία (τόσο η μαύρη, όσο και η λευκή) έχει δαιμονική προέλευση και σχετίζεται μόνο με το κακό. Δεν υπάρχει, λοιπόν καλή μαγεία, ούτε μαγεία που «λύνει» τα μάγια. Η μαγεία γίνεται πάντα για κακό.
Η μόνη διαφορά μεταξύ λευκής και μαύρης μαγείας είναι ότι στη μαύρη το κακό φαίνεται, ενώ στη λευκή το κακό κρύβεται, εμφανίζεται δηλ. με το προσωπείο του καλού. Πρόκειται για πολύ γνωστή τακτική του διαβόλου: «αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός», λέει η Αγία Γραφή (Β' Κορ. 11,14).
Κατά τον ίδιο τρόπο, τα όργανά του, οι μάγοι, «μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης» (Β' Κορ. 11,15): λένε ότι «λύνουν» μάγια και ότι κάνουν «το καλό». Η δαιμονική απάτη, που κρύβεται κάτω από Ορθόδοξο χριστιανικό προσωπείο, φθάνει κάποιες φορές σε σημείο, ώστε πολλοί μάγοι να έχουν τον χώρό τους γεμάτο με ιερές εικόνες και άλλα χριστιανικά σύμβολα η να δίνουν ακόμη και «πνευματικές συμβουλές» («Για να λυθεί το πρόβλημά σου, πρέπει να κάνεις τόσα Ευχέλαια, τόσες Λειτουργίες, να κοινωνήσεις τόσες φορές!» κ.λ.π).
Υπάρχουν αγαθά πνεύματα στον «απόκρυφο» κόσμο;
Η Ορθόδοξη Παράδοση κάνει λόγο για αόρατο και όχι για απόκρυφο κόσμο και απόκρυφες δυνάμεις. Στον κόσμο αυτό, εκτός από τον Θεό (τον Δημιουργό του αόρατου κόσμου), υπάρχουν μόνο οι Άγγελοι, οι δαίμονες και οι ψυχές των ανθρώπων (των κεκοιμημένων). Τίποτε άλλο απ' αυτά δεν υπάρχει.
Και οι μόνες δυνάμεις (ενέργειες), που υπάρχουν γενικά στον κόσμο, είναι οι θεϊκές, οι δαιμονικές και οι φυσικές δυνάμεις. Ο τρόπος επικοινωνίας με τους Αγγέλους είναι γνωστός: γίνεται με την προσευχή, με την ταπείνωση, με την άσκηση, με τον εκκλησιαστικό βίο, με τη μυστηριακή ζωή. Η επικοινωνία με τους Αγγέλους (με τους Αγίους, με τον Θεό) δεν έχει εξαναγκαστικό χαρακτήρα, δηλ. δεν εξαναγκάζουμε τους Αγγέλους να επικοινωνήσουν μαζί μας με κάποιες τεχνικές, όπως συμβαίνει στον χώρο της μαγείας (όπου ισχύει η αρχή της συναλλαγής: «do ut des», «δος μου για να σου δώσω»).
Ούτε υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ειδικό «χάρισμα» να επικοινωνούν με τα πνεύματα. Για όλους ισχύουν οι ίδιες ακριβώς προϋποθέσεις. Πέρα από τον τρόπο που περιγράψαμε, κάθε άλλη μορφή επικοινωνίας με αόρατες η «απόκρυφες» δυνάμεις η με πνεύματα (πονηρά η «αγαθά») είναι επικοινωνία με δαιμονικά πνεύματα και με δαιμονικές δυνάμεις!
Συνέπειες και επιπτώσεις της μαγείας
Για να κατανοήσουμε τις συνέπειες και επιπτώσεις της μαγείας, πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ισχύει ως γενική και απαράβατη αρχή ότι «τίποτε καλό δεν προέρχεται εκ του διαβόλου».
Η υμνολογία της Εκκλησίας μας τονίζει χαρακτηριστικά ότι ο διάβολος είναι για μας ο «εχθρός» και ο «ανθρωποκτόνος» (αυτός που θέλει τον θάνατό μας). Ο «εχθρός» ποτέ δεν θέλει το καλό. Πολλές φορές προσποιείται τον φίλο, για να τον εμπιστευθούμε και να μας εξοντώσει. Ό,τι «καλό», προέρχεται ενδεχομένως από τη μαγεία, αποτελεί μέθοδο απάτης για να ακολουθήσει μεγαλύτερο κακό. Όπως έχει χαρακτηριστικά ειπωθεί, «ο διάβολος ίσως δανείζει, αλλά ουδέποτε χαρίζει». Ό,τι δίνει, το ξαναπαίρνει, και το ξαναπαίρνει με πολύ υψηλό τόκο! Μόνο ο Θεός χαρίζει. Μόνο ο Θεός παρέχει «δωρεάν» (χωρίς να απαιτεί ανταπόδοση η επιστροφή). Μόνο από τον Θεό προέρχεται «παν δώρημα τέλειον» (κάθε πλήρες και ολοκληρωμένο δώρο). Μόνο ο Θεός δίνει τα δώρα Του «εις πλησμονήν» (μέχρι που να χορτάσει πλήρως ο άνθρωπος).
Το κακό, που προέρχεται από τη μαγεία, είναι η δυστυχία του ανθρώπου στην παρούσα ζωή (φυσικός κίνδυνος), με διάφορες μορφές κακού, ασθένειες, ατυχήματα, διαζύγια, έριδες, διαμάχες, καταστροφές κ.α., και η αιώνια κόλαση στη μέλλουσα ζωή (πνευματικός κίνδυνος). Φυσικούς κινδύνους διατρέχουν όλοι οι άνθρωποι γενικά. Τους κατ' εξοχήν κινδύνους, δηλ. τους πνευματικούς, διατρέχουν επιπλέον α) όσοι εξασκούν τη μαγεία και β) όσοι καταφεύγουν σε μάγους για βοήθεια και συμβουλές. Ας δούμε τις δύο αυτές περιπτώσεις, που συνιστούν έκπτωση από την χριστιανική πίστη με άμεσες επιπτώσεις στη σωτηρία.
Στο άγιο Βάπτισμα έχουμε δώσει φρικτές υποσχέσεις ενώπιον του Θεού ότι «αποτασσόμεθα τω σατανά και πάσι τοις έργοις αυτού και πάση τη λατρεία αυτού και πάσι τοις αγγέλοις αυτού και πάση τη πομπή αυτού». Υποσχεθήκαμε δηλ. ότι αρνούμεθα όλα, όσα έχουν σχέση με τον σατανά (τα πάντα) και ότι δεν θέλουμε να έχουμε καμμία σχέση μαζί του. Δεν έχει σημασία, αν τις υποσχέσεις αυτές, τις έδωσε για μας ο Ανάδοχος (ο Νουνός μας), σημασία έχει ότι οι υποσχέσεις αυτές συνδέονται με τη χριστιανική μας ιδιότητα: όσο τις τηρούμε, συνεχίζουμε να είμαστε Χριστιανοί, και αν τις αθετήσουμε, παύουμε να είμαστε Χριστιανοί. Η επιστροφή, λοιπόν, στα δαιμονικά «έργα» αποτελεί άρνηση του Χριστού και αθέτηση του αγίου Βαπτίσματος.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν την κατάσταση όσων καταφεύγουν σε μάγους για βοήθεια όμοια με αυτή των «πεπτωκότων» της εποχής των διωγμών, όσων δηλ. αρνήθηκαν τον Χριστό και θυσίασαν στα είδωλα! Χειρότερη είναι, οπωσδήποτε, η κατάσταση όσων εξασκούν τη μαγεία: «τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ» (Β' Κορ. 6,14: τι σχέση μπορεί να έχει το φως με το σκοτάδι, ο Χριστός με τον διάβολο;). Λέει χαρακηριστικά ο άγ. Γρηγόριος Νύσσης ότι όσοι καταφεύγουν σε μάγους, πιεζόμενοι από κάποια «ανυπόφορον ανάγκην», πρέπει να αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη επιείκεια, δηλ. όπως, όσοι αρνήθηκαν τον Χριστό μετά από βασανιστήρια («δια βασάνων»).
Όσοι, όμως, καταφεύγουν σε μάγους από περιφρόνηση (αμφιβάλλοντας ότι ο Χριστός είναι Θεός και ότι μπορεί να τους απελευθερώσει από κάθε κάκωση και συμφορά) πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως όσοι αρνήθηκαν τον Χριστό με τη θέλησή τους, δηλ., αν μετανοήσουν, να μην κοινωνούν σε όλη τους τη ζωή, παρά μόνο, όταν πλησιάζει ο θάνατος, και να μην προσεύχονται στην Εκκλησία μαζί με τους άλλους Χριστιανούς, αλλά μόνοι τους στο σπίτι (Πηδάλιον, έκδ. Αστήρ, 1982, σ. 275).
Το ίδιο αυστηροί είναι και οι κανόνες της Εκκλησίας. Ο ξα' της Πενθέκτης Οικ. Συνόδου επιβάλλει έξι χρόνια αποχής από τη Θ. Κοινωνία σε όσους καταφεύγουν σε μάγους η εξασκούν απλές μορφές μαντείας....
Ο λβ' του αγ. Ιωάννου του Νηστευτού περιορίζει το επιτίμιο σε τρία χρόνια, προσθέτωντας, όμως, μετάνοιες και αυστηρή νηστεία (ξηροφαγία) για κάθε μέρα.
Ο οβ' του Μ. Βασιλείου κανονίζει το ίδιο αμάρτημα όμοια με το αμάρτημα του φόνου. Οι ιεροί κανόνες χρησιμοποιούν μια χαρακτηριστική έκφραση για όσους καταφεύγουν σε μάγους: «οι μάντεσιν εαυτούς εκδιδόντες», δηλ. αυτοί που παραδίδουν τον εαυτό τους (την ψυχή και το σώμά τους) στους μάντεις (Πηδάλιον, σ. 272).
Η αντιμετώπιση του φαινομένου
Η δύναμη του διαβόλου, όπως είδαμε, είναι μεγάλη, όμως πολύ μεγαλύτερη είναι η δύναμη του Χριστού. Η δαιμονική δύναμη δεν αντιμετωπίζεται με ανθρώπινες δυνάμεις.
Όταν μετά την πτώση ο διάβολος και τα δαιμονικά «έργα» κυριάρχησαν στον κόσμο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να κάνει τίποτε για τη σωτηρία του. Όμως ο Θεός, που είναι αγάπη κατά την Αγ. Γραφή (Α' Ιω, 4,8), δεν ήθελε να βλέπει «τυραννούμενον υπό του διαβόλου το γένος των ανθρώπων». Αποφάσισε, λοιπόν, να έλθει ο Ίδιος στον κόσμο και να γίνει άνθρωπος, για να διαλύσει τα δαιμονικά «έργα»: «εις τούτο εφανερώθη ο υιος του ανθρώπου, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α' Ιω. 3,8).
Με την Ανάστασή Του ο Χριστός «έδησε τον ισχυρόν» (Ματθ. 12,29) και «κατήργησε τον διάβολον» (Εβρ. 2,14). Για τον Χριστό, ο πρώην ισχυρός, είναι τώρα δεμένος και η δύναμη του έχει ήδη καταργηθεί!
Το ίδιο ισχύει και για όσους είναι μαζί με τον Χριστό, για τους πραγματικούς Χριστιανούς. Σ' αυτούς δεν έχει εξουσία ο διάβολος η οι ενέργειές του και η μαγεία δεν έχει καμμία επίδραση.
Αντίθετα, για όσους δεν είναι μαζί με τον Χριστό ισχύει ό,τι ίσχυε πριν έλθει ο Χριστός στον κόσμο. Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο άγ. Κυπριανός ήταν μάγος και η αγία Ιουστίνα ήταν μια νεαρή Χριστιανή. Πίστευε στον Χριστό, κοινωνούσε τακτικά και αγωνιζόταν, όσο μπορούσε, εναντίον της αμαρτίας.
Ο Κυπριανός εφάρμοσε όλα τα τεχνάσματα της μαγικής «τέχνης» εναντίον της, επικαλέσθηκε τα πιο ισχυρά δαιμόνια. Όμως, στην Αγία δεν είχαν καμιά επίδραση, ενώ σ' όλους τους άλλους είχαν! Κατάλαβε τότε ότι υπάρχει μια δύναμη πολύ πιο ισχυρή απ' αυτήν που γνώριζε ως τότε, η δύναμη του Χριστού. Αποφάσισε, λοιπόν, να γίνει Χριστιανός! Και έγινε όχι μόνο Χριστιανός, αλλά και Άγιος, με το χάρισμα να εκδιώκει τα πονηρά πνεύματα και να απαλλάσσει από τις επιδράσεις της μαγείας!
Τι πρέπει να κάνει κάποιος για να είναι ουσιαστικά ενωμένος με τον Χριστό και απαλλαγμένος από κάθε δαιμονική επίδραση;
Η ένωση με τον Χριστό δεν γίνεται με κανέναν άλλο τρόπο, παρά μόνο με τα Μυστήρια της Εκκλησίας, ιδιαίτερα με το Βάπτισμα και τη Θεία Ευχαριστία. Στο Βάπτισμα ο άνθρωπος «ενδύεται» τον Χριστό και στη Θ. Ευχαριστία ενώνεται συνεχώς μαζί Του, κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμά Του. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας ενώσει με τον Χριστό, ούτε η πίστη, ούτε τα καλά μας έργα, ούτε η «αγάπη» μας προς Αυτόν. Όλα αυτά είναι, βέβαια, προϋποθέσεις για τη συμμετοχή στα Μυστήρια (π.χ. δεν μπορεί να κοινωνεί κάποιος αν δεν πιστεύει στον Χριστό, η αν υπόκειται σε βαριά αμαρτήματα), δεν είναι όμως ικανά να μας ενώσουν μαζί Του. Τακτική, λοιπόν, (συνεχής) Θεία Κοινωνία είναι το ισχυρότερο όπλο εναντίον της μαγείας.
Επίσης απόλυτα απαραίτητη είναι η ιερά Εξομολόγηση, το Μυστήριο που μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία. Η Εξομολόγηση πρέπει να είναι καθαρή (ειλικρινής). Χωρίς αυτήν η Θ. Κοινωνία είναι ανώφελη και πολλές φορές βλαπτική (Α' Κορ. 11, 27-31))!
Αλλά και ο άμεμπτος βίος είναι προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της μαγείας (η πλήρης αποχή από τα μεγάλα αμαρτήματα και η κατά το δυνατόν αποφυγή των μικρών), δεδομένου ότι η αμαρτία ανοίγει την θύρα για την είσοδο των δαιμονικών επιδράσεων. Όπου διαπιστώνονται συγκεκριμένες επιδράσεις (μαγικά αντικείμενα κ.λ.π), πρέπει να προσκαλείται ο Ιερεύς και να διαβάζει τις ειδικές Ευχές γι' αυτές τις περιπτώσεις. Επίσης απαραίτητος είναι ο τακτικός εκκλησιασμός, αφού εκεί «καθαιρούνται αι δυνάμεις του σατανά» κατά τον άγ. Ιγνάτιο (ΒΕΠΕΣ, τ. 2, σ. 266).
Αυτά είναι τα πνευματικά όπλα, με τα οποία αντιμετωπίζεται η μαγεία. Όποιος τα χρησιμοποιεί, μπορεί να λέει μαζί με τον Ψαλμωδό: «Κύριος φωτισμός μου σωτήρ μου, τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου, από τίνος δειλιάσω;» (Ψαλμ. 26,1).
Ιερεύς Σωτήριος Ο. Αθανασούλιας
ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
EKΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ,ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΝΗΣΤΕΙΑ,ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
ΜΕΤΑΝΟΙΑ,ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ........
Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ τα σχολιά σας να μην έχουν άσεμνο και υβριστικό περιεχόμενο, διότι θα διαγραφούν.Ευχαριστώ.