Επιστολή του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ σε Αθηνών Ιερώνυμο για την αναγνώριση των συνόδων ως Οικουμενικών που έγιναν το 880μ.χ επί μεγάλου Φωτίου και της συνόδου του έτους 1351 επί του εν Αγίοις Πατρός ημων Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Επιστολή του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ σε Αθηνών Ιερώνυμο για την αναγνώριση των συνόδων ως Οικουμενικών που έγιναν το 880μ.χ επί μεγάλου Φωτίου και της συνόδου του έτους 1351 επί του εν Αγίοις Πατρός ημων Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά...... 

Την επιστολή του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ ( Της κρατούσης Εκκλησίας ) την είδαμε στην σελίδα Αmen.gr........

Γραφείο Ειδήσεων Amen.gr

13 Ιουλίου 2012, 14:22

Επιστολή στον Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, απέστειλε ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, στην οποία εκφράζει τη δυσαρέσκεια του γιατί στην ημερήσια διάταξη της τακτικής Συνόδου της Ιεραρχίας, που θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο, δεν συμπεριελήφθη η πρόταση να τεθούν προς αναγνώριση από τη Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όταν αυτή συνέλθει.....

"ως Η' καί Θ' Οἰκουμενικών Συνόδων της όντως Οικουμενικής Συνόδου του έτους 880 εν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης επί του αγίου ενδόξου Ισαποστόλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεγάλου Φωτίου, προστάτου και εφόρου της καθ’ ημάς Ι. Συνόδου και της εν Κωνσταντινουπόλει ωσαύτως συνελθούσης Συνόδου του έτους 1351 επί του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά".

"Οφείλομεν όπως δηλώσωμεν τη Ιερά Συνόδω, ότι ιδιαιτάτως σεβόμεθα τας αποφάσεις Αυτής και μετ’ αφοσιώσεως πειθόμεθα Αυτή, αλλά επειδή εν τη παρούση περιπτώσει αναλαμβάνει έκαστος ενώπιον του αιωνίου και Τρισαγίου Θεού τας προσωπικάς αυτού ευθύνας ως Επίσκοπος της Εκκλησίας, χρεωστώμεν όπως καταθέσωμεν την προσωπικήν ημών έντονον διαμαρτυρίαν δια την μεθόδευσιν της περιθωριοποιήσεως, απομειώσεως και ουσιαστικής εγκαταλείψεως συζητήσεως των υψίστων αυτών δια την Αγιωτάτην ημών Εκκλησίαν ομολογιακών θεμάτων", σημειώνει μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Πειραιώς ο οποίος εκτιμά ότι "εκ των θεμάτων τούτων ασφαλώς οχλείται ο δαίμων του συγκρητιστικού οικουμενισμού και οι συνοδοιπορούντες αυτώ".

Ακολουθεί η επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ:


Αριθμ. Πρωτ. 865 Εν Πειραιεί τη 10η Ιουλίου 2012

Προς Τον
Μακαριώτατον
Αρχιεπίσκοπον Αθηνῶν
και πάσης Ελλάδος
Κυριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ
Ιωαν. Γενναδίου 14
Εις ΑΘΗΝΑΣ

Μακαριώτατε Δέσποτα,Σεβασμιώτατοι Άγιοι Συνοδικοί,
Προαγόμεθα δια του παρόντος, λαβόντες γνώσιν δια του Υμετέρου ανακοινωθέντος της καταρτισθείσης ημερησίας διατάξεως της προσεχούς τακτικής συνελεύσεως της Ι. Συνόδου της Ιεραρχίας της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας (2 - 5 Οκτωβρίου ε.ε.) όπως πάνυ ευλαβώς υπομνήσωμεν Υμίν ότι δια της ειρημένης ημερησίας διατάξεως παραβιάζεται σαφώς η διάταξις του άρθρου 6 παραγρ. 2 εδαφ. 3 του Νόμου 590/1977 «Περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος» δι’ ης προβλέπεται ότι: «Η ΙΣΙ συνεδριάζει βάσει ημερησίας διατάξεως. Επί τακτικής συνελεύσεως η ΔΙΣ καταρτίζει την ημερησίαν διάταξιν και ο Πρόεδρος κοινοποιεί ταύτην... Εάν αι εργασίαι της τακτικής συνόδου της ΙΣΙ περατωθούν χωρίς να εξαντληθή η ημερησία διάταξις τα υπολειπόμενα θέματα συζητούνται υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ω ς και κατά π ρ ο τ ε ρ α ι ο τ η τ α κατά την αμέσως προσεχή τακτικήν σύνοδον της Ιεραρχίας».

Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι κατά την προλαβούσαν τακτικήν σύνοδον της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριον του έτους 2011, τα εις την ημερησίαν διάταξιν θέματα της υποβολής προτάσεως εις την Γραμματείαν της μελλούσης Πανορθοδόξου Συνόδου δια την επίσημον αναγνώρισιν υπό της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας ως Η καί Θ Οἰκουμενικῶν Συνόδων της όντως Οικουμενικής Συνόδου του έτους 880 εν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης επί του αγίου ενδόξου Ισαποστόλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεγάλου Φωτίου, προστάτου και εφόρου της καθ’ ημάς Ι. Συνόδου και της εν Κωνσταντινουπόλει ωσαύτως συνελθούσης Συνόδου του έτους 1351 επί του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, δι’ ης ωλοκληρώθη η Θεόσδοτος θεολογία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας δια της θεοπρεπούς διακρίσεως αμεθέκτου θείας ουσίας και μεθεκτών ακτίστων θείων ενεργειών του Θεού, ανεβλήθησαν και δεν συνεζητήθησαν ευλόγως ανιδρύεται θέμα νομιμότητος της καταρτισθείσης υφ’ Υμών ημερησίας διατάξεως της προσεχούς τακτικής συνελεύσεως της ΙΣΙ, εφ’ όσον δεν περιλαμβάνοται εις τα υπό συζήτησιν θέματα «υποχρεωτικώς και κατά προτεραιότητα» τα ως άνω υπολειφθέντα και μη συζητηθέντα θέματα.

Ενταύθα δέον όπως επισημειωθή ότι οι αξιολογώτατοι και αρμόδιοι καθ’ ύλην ορισθέντες εισηγηταί Σεβ. Μητροπολίται Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος και Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ιερεμίας οτρηρώς ηργάσθησαν επί των εν λόγω θεμάτων και σαφώς απέδειξαν την αξίαν και περιωπήν Οικουμενικών Συνόδων των ως είρηται Συνόδων διότι τόσον η εν Κων/πόλει συνελθούσα το έτος 880 Σύνοδος επί μεγάλου Φωτίου, συνεκλήθη υπό του Βασιλέως ως και αι λοιπαί 7 Οικουμενικαί Σύνοδοι, μετείχεν αυτής ο Ορθόδοξος Πάπας Ρώμης Ιωάννης Η διά των αντιπροσώπων του, διεκήρυξεν την Οικουμενικότητα Αυτής, ανεγνώρισεν την Ζ Οἰκουμενικήν Σύνοδον ως τοιαύτην, απεκήρυξεν την μεταβολήν του Συμβόλου της Πίστεως (Νικαίας-Κων/πόλεως), εδικαίωσεν τον Μ. Φώτιον εκ της ληστρικής Συνόδου του έτους 870 και επανεβεβαίωσεν τα κανονικά όρια δικαιοδοσίας των Θρόνων πρεσβυτέρας και Ν. Ρώμης, καθώς και η εν Κων/πόλει συνελθούσα το έτος 1351 κατεδίκασεν τας κακοδοξίας των Βαρλαάμ και Ακινδύνου, εδικαίωσεν τον ιερόν Γρηγόριον τον Παλαμάν και διετύπωσεν την ορθόδοξον θεολογίαν περί των ακτίστων θείων ενεργειών επιλύουσα ούτως τας ησυχαστικάς έριδας.

Τυγχάνει δε εξόχως απαράδεκτον το γεγονός η καθ’ ημάς Ι. Σύνοδος αφ’ ενός να θεωρή ως προστάτην και έφορον Αυτής τον Ισαπόστολον Μ. Φώτιον, να μην χωρή εις την διαδικασίαν υποβολής προτάσεως ανακηρύξεως ως Η Οἰκουμενικῆς της δικαιωσάσης αυτόν Συνόδου του έτους 880 και αφ’ ετέρου να συνομιλή και να συναγελάζεται μετά της Ρωμαιοκαθολικής θρησκευτικής κοινωνίας, η οποία δια προφανείς ιδιοτελείς λόγους αποδέχεται ως Η Οἰκουμενικήν Σύνοδον την ληστρικήν Σύνοδον του έτους 870, η οποία καθυβρίζει τον Μ. Φώτιον ως δήθεν «αιρεσιάρχην».

Όθεν, η πρόδηλος καταστρατήγησις της προβλέψεως του Νόμου δια την νομιμότητα της καταρτισθείσης ημερησίας διατάξεως εγκυμονεί υψίστους νομικούς κινδύνους δια την ακύρωσιν της διαδικασίας πληρώσεως της χηρευούσης Ι. Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης, εφ’ όσον προσβληθεί υφ’ οιουδήποτε κακοπίστου και ακυρωθεί η ημερησία διάταξις υπό του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Οφείλομεν όπως δηλώσωμεν τη Ιερά Συνόδω, ότι ιδιαιτάτως σεβόμεθα τας αποφάσεις Αυτής και μετ’ αφοσιώσεως πειθόμεθα Αυτή, αλλά επειδή εν τη παρούση περιπτώσει αναλαμβάνει έκαστος ενώπιον του αιωνίου και Τρισαγίου Θεού τας προσωπικάς αυτού ευθύνας ως Επίσκοπος της Εκκλησίας, χρεωστώμεν όπως καταθέσωμεν την προσωπικήν ημών έντονον διαμαρτυρίαν δια την μεθόδευσιν της περιθωριοποιήσεως, απομειώσεως και ουσιαστικής εγκαταλείψεως συζητήσεως των υψίστων αυτών δια την Αγιωτάτην ημών Εκκλησίαν ομολογιακών θεμάτων, γεγονός όπερ αποδεικνύεται δια της απαραδέκτου τύποις και ανεπερείστου ουσία ενστάσεως κατά της ημερησίας διατάξεως της προλαβούσης τακτικής συνελεύσεως της ΙΣΙ υπό του Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσοστόμου, της επακολουθησάσης ψηφοφορίας περί της αναβολής συζητήσεως και της πρότριτα καταρτισθείσης κατά παράβασιν των ως άνω διατάξεων ημερησίας διατάξεως της τακτικής συνελεύσεως της προσεχούς ΙΣΙ.

Παρέλκει όπως αναφέρωμεν Υμίν ότι εκ των θεμάτων τούτων ασφαλώς οχλείται ο δαίμων του συγκρητιστικού οικουμενισμού και οι συνοδοιπορούντες αυτώ, αλλά ταπεινώς φρονούμεν ότι δι’ ημάς πρωτιστεύουσα και ουσιώδης κρίσις δέον να αποτελή μόνον το θέλημα και η βούλησις του Παναγίου Θεού και οδοδείκτης της ημετέρας πορείας δέον όπως είναι η ένθεος βιοτή των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων και ο κραταιός αυτών και άφθιτος λόγος.

Κατασπαζόμενοι τας Υμετέρας σεπτάς Δεξιάς διατελούμεν

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΕΝΝΙΑ ( 9 ) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΙΣ 28/3/2011

Η Εκκλησία του Χριστού εκφράζεται Συνοδικά. Από την αρχή ως σήμερα. Αλλά από τη στιγμή που το Ρωμαϊκό κράτος αγκάλιασε την Εκκλησία, και οι Συνοδικοί της όροι έγιναν νόμοι του κράτους, απέκτησε νόημα η έννοια: "Οικουμενική Σύνοδος".


Οικουμενική Σύνοδος, είναι εκείνη που:


1. Συγκλήθηκε από Αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με οικουμενική (παν-Ρωμαϊκή) εμβέλεια, αλλά φυσικά και πανχριστιανική.

2. Οι αποφάσεις της έγιναν αποδεκτές από ολόκληρη την ανά τον κόσμο Ορθόδοξη Εκκλησία, διαχρονικά.

3. Αποφάσεις της διατυπώθηκαν από Θεούμενο.

4. Οι αποφάσεις της υπεγράφησαν από τα Ρωμαϊκά Πατριαρχεία.

5. Ασχολήθηκε με σημαντικά Θεολογικά ζητήματα.

Στη συνέχεια, θα κάνουμε μια περιληπτική γνωριμία με τις Οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας, αφήνοντας αναλυτικότερες περιγραφές για άλλα ειδικότερα άρθρα.

1η Οικουμενική Σύνοδος: 325 μ.Χ. Νίκαια της Βιθυνίας. Συνεκλήθη από τον Μέγα Κωνσταντίνο. Έλαβαν μέρος 318 επίσκοποι. Ασχολήθηκε με τη βλασφημία του Αρείου ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι κτίσμα και όχι ομοούσιος του Πατρός. Κανόνισε και την ημερομηνία του εορτασμού του Πάσχα. Τότε άρχισε να γράφεται το Σύμβολο της Πίστης.

2η Οικουμενική Σύνοδος: 381 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Συνεκλήθη από τον Μέγα Θεοδόσιο. Έλαβαν μέρος 150 Ορθόδοξοι επίσκοποι και 36 Μακεδονιανοί. Προήδρευσε ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Καταδίκασε και πάλι τον Άρειο, και την αίρεση του Μακεδονίου, ο οποίος δίδασκε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κτίσμα του Θεού, γι’ αυτό και ονομάστηκε “πνευματομάχος”.

3η Οικουμενική Συνόδος: 431 μ.Χ. Έφεσος. Συνεκλήθη από τον Θεοδόσιο τον Β΄. Δογμάτισε κατά του Νεστοριανισμού, στο Ναό της βασιλικής της Παναγίας με 200 επισκόπους. Καταδίκασε τον Νεστόριο επίσκοπο Κωνστ/πολης, και δογμάτισε ότι μπορεί η Παναγία να ονομάζεται και Θεοτόκος.

4η Οικουμενική Σύνοδος: 451 μ.Χ. Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας με 630 επισκόπους. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Μαρκιανό και την αυτοκράτειρα Πουλχερία. Εκεί καταδικάστηκε ο Μονοφυσιτισμός.

5η Οικουμενική Σύνοδος: 5 Μαϊου ως 21 Ιουνίου του 553 μ.Χ., με 165 πατέρες. Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό και την αυτοκράτειρα Θεοδώρα. Καταδίκασε τον Ωριγενισμό, τον Νεστοριανισμό, κλπ αιρέσεις.

6η Οικουμενική Σύνοδος: 680 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο. Παραβρέθηκαν από 150 – 289 επίσκοποι. Καταδίκασε την αίρεση του Μονοθελητισμού. Η Σύνοδος αυτή διατύπωσε ότι ο Χριστός έχει και Θεία και ανθρώπινη θέληση, η οποία υποτάσσεται στη Θεία.
Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος: 691 μ.Χ. Κωνσταντινούπολις. Συνεκλήθη από τον Ιουστινιανό τον Β΄ και έγινε «εν Τρούλλω του Παλατίου», οπότε ονομάσθηκε: «Εν Τρούλλω». Δεν ήταν ανεξάρτητη Σύνοδος, αλλά συστηματοποίησε και ολοκλήρωσε το έργο των δύο προηγουμένων Συνόδων, της 5ης και της 6ης, γι’ αυτό, αν και Οικουμενική, ονομάσθηκε: «Πενθέκτη», ως τμήμα εκείνων των Συνόδων, και δεν αριθμήθηκε ως ξεχωριστή Οικουμενική Σύνοδος.

7η Οικουμενική Σύνοδος: 787 μ.Χ. Νίκαια της Βιθυνίας, στο ναό της Αγίας Σοφίας. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Ειρήνη την Αθηναία. Παρεβρέθηκαν 367 πατέρες. Στερέωσε και προφύλαξε τις εικόνες αναθεματίζοντας την εικονομαχία και καταδικάζοντας την ιδέα της σχηματοποίησης της αόρατης και άυλης Τριάδος. Εκεί εκφράσθηκε η θεολογία περί της εικονογράφησης του Χριστού και των Αγίων ως κάτι που είδαμε.

8η Οικουμενική Σύνοδος: 879-880 μ.Χ. Κωνσταντινούπολις. Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο τον Μακεδόνα. Ηγήθηκαν ο Ορθόδοξος τότε Πάπας της Ρώμης Ιωάννης Η΄ (872-882) και ο Πατριάρχης της Κων/πόλεως Νέας Ρώμης Μεγάλος Φωτιος (858-867, 877-886). Επεκύρωσε τις αποφάσεις της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, και καταδίκασε το Φιλιόκβε, που μόλις τότε είχε αρχίσει να επιβάλλεται. [Kαταδίκασε τις αιρετικές Συνόδους του Καρλομάγνου στη Φραγκφούρτη (794) και το Άαχεν (809)].

9η Οικουμενική Σύνοδος: 1341 μ.Χ. Δογμάτισε για την άκτιστη Ουσία και την άκτιστη Ενέργεια του Θεού, καθώς επίσης και για τον Ησυχασμό, καταδικάζοντας τον αιρετικό Βαρλαάμ τον Καλαβρό. Έτσι η Σύνοδος αυτή ασχολήθηκε με θεολογικά ζητήματα, συγκλήθηκε από αυτοκράτορα, (Συνοδικός Τόμος του 1341) και συμμετείχε Θεούμενος (Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς), και οι αποφάσεις της έγιναν δεκτές από ολόκληρη την Εκκλησία. Συνεπώς και η Σύνοδος αυτή έχει αξία Οικουμενικής Συνόδου.
 
Οι ανωτέρω εννέα Οικουμενικές Σύνοδοι, δημοσιεύτηκαν ως ρωμαϊκοί νόμοι υπογεγραμμένοι από τον Αυτοκράτορα αφού προηγουμένως τα πρακτικά τους υπογράφτηκαν από τους πέντε ρωμαίους Πατριάρχες, τους Μητροπολίτες και επισκόπους τους.

Ο Αυτοκράτορας συγκαλούσε αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους σε συνεργασία με τα Πέντε Ρωμαϊκά Πατριαρχεία της α) Πρεσβυτέρας Ρώμης, β) Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, γ) Αλεξανδρείας, δ) Αντιοχείας, στα οποία προστέθηκε το 451 ε) των Ιεροσολύμων. Εξαιρείται η Ένατη Οικουμενική Σύνοδος του 1341 που τα πρακτικά της προσυπέγραψαν μόνο τέσσερις ρωμαίοι Πατριάρχες και επικύρωσε ο ρωμαίος αυτοκράτορας.

Απουσίαζε τώρα το Πατριαρχείο της Πρεσβυτέρας Ρώμης που εν τω μεταξύ είχε καταληφθεί βίαια από τους Φράγκους, Λογγοβάρδους, και Γερμανούς με τη βοήθεια των Νορμανδών. Μία σφοδρή επίθεση που ξεκίνησε το 983 και ολοκληρώθηκε το 1009 - 1046. Μετά το 1045 οι Πάπες της Ρώμης εκτός του Βενέδικτου του 10ου (1058-9), δεν ήσαν πλέον Ρωμαίοι αλλά μέλη της φραγκολατινικής αριστοκρατίας που είχε υποδουλώσει τον ρωμαϊκό πληθυσμό.
 
Μετά τη πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του αυτοκράτορα, το 1453 τα τέσσερα ρωμαϊκά Πατριαρχεία της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων συνέχισαν να συγκαλούν Συνόδους με τις οποίες συνέχισαν τη παράδοση των Οικουμενικών Συνόδων.

Ο μόνος λόγος που αυτές οι Σύνοδοι δεν ονομάστηκαν "Οικουμενικές" είναι απλά γιατί ο τίτλος αυτός σημαίνει "Αυτοκρατορικές" επειδή οι αποφάσεις αυτών των Συνόδων γίνονταν τμήμα του Ρωμαϊκού Δικαίου. Με άλλα λόγια οι αποφάσεις των ρωμαϊκών Συνόδων μετά το 1453 είναι τμήματα του Εκκλησιαστικού Δικαίου, αλλά όχι πλέον του αυτοκρατορικού Δικαίου.

Δεν υπήρχε πλέον Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ρωμαίος αυτοκράτορας να εκδίδει ρωμαϊκούς Νόμους. Έτσι αυτές οι Εννέα Οικουμενικές Σύνοδοι ήταν ταυτόχρονα και εκκλησιαστικοί Νόμοι και ρωμαϊκοί Νόμοι. Οι Σύνοδοι που συνήλθαν μετά το 1453 είναι τμήματα του Εκκλησιαστικού Δικαίου με όχι μικρότερο κύρος από τις Οικουμενικές Συνόδους, εκτός από τη φαντασία των συγχρόνων Ορθοδόξων που έχουν εξαπατηθεί από την ρωσική Ορθοδοξία του Μέγα Πέτρου.

Έτσι υπάρχουν σήμερα Ορθόδοξοι που αυτοαποκαλούνται Εκκλησία των Επτά Οικουμενικών Συνόδων. Πολλοί (αδιάβαστοι) Ορθόδοξοι αγνοούν την Όγδοη και την Ένατη Οικουμενική Σύνοδο....

 Η Όγδοη Οικουμενική Σύνοδος το 879 απλά καταδίκασε αυτούς που "προσθέτουν" ή "αφαιρούν" από το Σύμβολο του 381 καθώς και όσους δεν αποδέχονται τη διδασκαλία περί Εικόνων της Έβδομης Οικουμενικής Συνόδου. Οι Φράγκοι που καταδικάζονται, προς το παρόν δεν αναφέρονται καθαρά, με σκοπό να τους δοθεί η ευκαιρία να αναθεωρήσουν.

Η Ένατη Οικουμενική Σύνοδος το 1341 καταδίκασε το πλατωνικό μυστικισμό του Βαρλαάμ του Καλαβρού, ο οποίος είχε έρθει από τη Δύση ως προσήλυτος στην Ορθοδοξία. Φυσικά η απόρριψη του πλατωνικού τύπου μυστικισμού ήταν παραδοσιακή πρακτική των Πατέρων.

ΠΗΓΗ

Στόν επιβατήριο λόγο του ο Μακαριώτατος
 Άρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
αναφέρει την 8η και 9η Οικουμενική σύνοδο.

Περιοδικό - Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Τεύχος 966 - Σεπτέμβριος Οκτώμβριος 2010


Σελίδα 1η

 ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ κ.κ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ.....

 
Το φράγκεμα είναι αίρεση. Τους φράγκους έχουν
καταδικάσει και αναθεματίσει Οικουμενικές σύνοδοι.

Η Η΄ Οικουμενική Σύνοδος που σνήλθεντο 867 επί Μεγάλου Φωτίου και η Θ΄που συνήλθε τα έτη `1341, 1351 επί Γρηγορίου Παλαμά.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2011
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Γ.Ο.Χ κ.κ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ


 
Σελίδα 2η
 




Μύνημα ενότητας στο πάτριον....

 
Σελίδα 3η
 

Σελίδα 4η
 

 
Σελίδα 5η

http://sites.google.com/site/thevoiceoforthodoxy/

Πειραϊκὴ Ἐκκλησία • Ὁ Μέγας Φώτιος καὶ ἡ Η' Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (α')


Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ Θ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ





ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΠΗΔΑΛΙΑ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ Η 8η ΚΑΙ 9η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ ;

 
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΙΕΡΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ , Η ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ AΝΑΤΡΕΞΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΛΥ ΠΑΛΑΙΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΟ 1830 ;