Οἱ «Ὁμολογίες Πίστεως» ποὺ γίνονται σήμερα, εἶναι κατηχητικὸς ἐνημερωτικὸς λόγος. Δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν Ὁμολογία Πίστεως τῶν Ἁγίων ποὺ στηριζόταν στὴν θυσία καὶ τὸ μαρτύριο.
Στὴν ὁμολογία, ὁμολογοῦμε ἐκεῖνο ἀκριβῶς ποὺ μᾶς ζητοῦν νὰ ἀρνηθοῦμε! Δὲν θὰ μᾶς ζητήσουν σήμερα νὰ ἀρνηθοῦμε τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Μᾶς ζητοῦν νὰ ἀποδεχτοῦμε τὴν συνύπαρξη μὲ τοὺς ἑτερόδοξους. Θὰ μᾶς ζητήσουν νὰ δεχθοῦμε πρὸς διευκόλυνσή μας τὸ σφράγισμα γιὰ νὰ παίρνουμε φάρμακα και χρήματα.
Αὐτοὶ θὰ εἶναι καὶ οἱ Ὁμολογητὲς τῶν ἐσχάτων καιρῶν πού, λένε οἱ Πατέρες, θἆναι ἰσάξιοι τῶν πρώτων καιρῶν, γιατὶ πέρα ἀπ' ὅλα τ' ἄλλα, θἆναι ἰσάξιοι, ὄχι γιατὶ θὰ κάνουν μεγαλύτερη ὁμολογία ἀπὸ τοὺς Μακκαβαίους παῖδες, ἀλλὰ γιατὶ θὰ ὑπάρχει πολλὴ πλάνη κι ἀπ’ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία.
Από ΟΜΙΛΙΑ του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά
για τους Μακκαβαίους Παίδας.
Αὐτό, τί μᾶς δίνει νὰ καταλάβουμε; ὅτι ἡ ὁμολογία ποὺ γίνεται ἀνὰ πᾶσα στιγμή, γίνεται ἐκεῖ ποὺ μᾶς ζητεῖται ἡ ὁμολογία. Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητοῦνε νὰ ἀρνηθοῦμε. Ἐκεῖ γίνεται ἡ ὁμολογία. Δὲν θὰ μᾶς ζητήσουνε, δηλαδή, σήμερα νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν Ἁγία Τριάδα, τὸ δόγμα αὐτὸ καὶ ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἢ τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἢ τὸ ἀειπάρθενο τῆς Παναγίας μας. Δὲν θὰ μᾶς ζητήσουνε αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἡ ὁμολογία μας δὲν στηρίζεται σ’ αὐτό καὶ καμία ὁμολογία δὲν ὑπάρχει χωρὶς θυσία, χωρὶς αἷμα, χωρὶς μαρτύριο.
Ὁποιαδήποτε ὁμολογία γίνει χωρὶς τὰ στοιχεῖα αὐτὰ τῆς θυσίας καὶ τοῦ μαρτυρίου, εἶναι μιὰ ἁπλὴ διδασκαλία, εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο εἶναι ἐπιφανειακό, δὲν ἔχει θυσία μέσα. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ οἱ Ὁμολογίες ποὺ κάνουμε σήμερα δὲν στοιχίζουν, δὲν εἶναι θέμα Ὁμολογίας Πίστεως· ἐκτὸς ἂν τὶς κάνουμε πρὸς ἐνημέρωση. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ὁμολογητὴς αὐτὸς ποὺ κάνει αὐτὴ τὴν ὁμολογία, οὔτε καὶ αὐτοὶ ποὺ ὑπογράφουν. Γιατί; Γιατὶ δὲν στοιχίζει αὐτὴ ἡ ὁμολογία.
Ὅταν αὔριο, ὅμως, θὰ χρειαστεῖ νὰ στερηθοῦμε τὸ πορτοφολάκι μας, τὸ γιατρό μας, τὴ σύνταξή μας, ἐδῶ ὑπάρχει ὁμολογία· γιατί; Γιατὶ (θὰ τὸ κάνουμε) γιὰ μία Παράδοση, γιὰ μία Ἐντολὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Ἀποκαλύψεως, γιὰ νὰ μὴ σφραγιστοῦμε, γιὰ νὰ μὴν πᾶμε μαζὶ μὲ τὸν Ἀντίχριστο. Ἐδῶ ὑπάρχει ὁμολογία, θὰ στερηθοῦμε. Ὅπου ὑπάρχει λοιπόν, ὁμολογία, ὁ κίνδυνος τοῦ θανάτου, ὁ κίνδυνος τοῦ διωγμοῦ...
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος γιατί ἀρνήθηκε; Τί εἶπε (στὴν αὐλὴ τοῦ Ἀρχιερέως, ὅταν τὸν ρώτησαν ἂν εἶναι μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ); Δὲν τὸν ξέρω (τὸν Ἰησοῦ). Τὴν στιγμὴ, λοιπόν, ποὺ χρειάστηκε, φοβήθηκε νὰ μὴν ὑποστεῖ τὶς συνέπειες ποὺ θὰ ὑφίστατο καὶ ὁ Κύριός μας.
Ἐδῶ, ὁμολογία ἦταν νὰ πεῖ· ναί, τὸν γνωρίζω, εἶναι διδάσκαλός μου. Αὐτὴ ἦταν ἡ ὁμολογία ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνει. Ὄχι νὰ κάνει τὶς ἄλλες ὁμολογίες ἀπ' αὐτὰ ποὺ δίδασκε ὁ Χριστός. Αὐτὸ ἔπρεπε νὰ πεῖ: Τὸν ξέρω, εἶναι ὁ διδάσκαλός μου. Κι ἐπειδὴ δὲν τὄπε, ἀρνήθηκε τὸν διδάσκαλό του. Αὐτὸ τοῦ ζητήθηκε ἐκείνη τὴν στιγμή.
Σὲ κάποια ἄλλη στιγμὴ τῆς Ἐκκλησίας μας θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθοῦν οἱ χριστιανοὶ τὶς ἅγιες Εἰκόνες. Ἡ ὁμολογία τους ἦταν σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο· νὰ μὴν ἀρνηθοῦν μία παράδοση δογματική, παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐκεῖ ἦταν τότε τὸ θέμα τῆς Πίστεως, ἐκεῖ ἐδιώκετο ἡ Πίστη.
Κι ἐδῶ ἐνθυμοῦμε ἕνα παράδειγμα, παρόμοιο μὲ τοὺς Μακκαβαίους παῖδας· τὸ ἀναφέρει ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ἔχουμε, λέει, τώρα, αὐτὲς τὶς μέρες, δεκατέσσερες μάρτυρες. Τί ἦταν οἱ μάρτυρες αὐτοί. Ἦσαν αἰχμάλωτοι, τοὺς εἶχαν πιάσει οἱ Βούλγαροι μαζὶ μὲ ἄλλο πλῆθος αἰχμαλώτων. Ἦταν Σαρακοστὴ τοῦ Πάσχα. Οἱ Βούλγαροι τοὺς ἀνάγκασαν τὴν Σαρακοστὴ νὰ φᾶνε κρέας. Ἐμεῖς τί θὰ λέγαμε σήμερα; Γιατί, εἶναι θέμα Πίστεως νὰ φᾶμε κρέας;
Ναί, ἦταν θέμα Πίστεως. Γιατί; Γιατὶ αὐτὸ ποὺ τοὺς ἐζητεῖτο νὰ παραβοῦν, αὐτὸ ἦταν τὸ θέμα τῆς Πίστεως κι ἐκεῖ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει καὶ ἡ ὁμολογία. Οἱ πολλοὶ αἰχμάλωτοι ὑπέκυψαν, ἢ τὸ πῆραν ἔτσι χλιαρὰ τὸ θέμα, ὅτι δὲν εἶναι θέμα Πίστεως τὸ νὰ φάω κρέας, ἔστω Σαρακοστή. Καί, βέβαια, ἕνας ἄρρωστος μπορεῖ νὰ φάει κρέας. Ναί, ἀλλὰ ἂν αὐτὸ τοῦ ζητεῖται σὰν ὁμολογία, δὲν πρέπει τότε νὰ φάει, μέχρι θανάτου. Ἄλλο νὰ φάει ὁ ἄρρωστος, καὶ ἡ μητέρα ποὺ θηλάζει, καὶ ὅλα αὐτά, καὶ ἄλλο, ὅταν μᾶς ζητεῖται αὐτὸ νὰ τὸ παραβοῦμε σὰν θέμα Πίστεως. Δεκατέσσερις λοιπόν, ἀπ' αὐτοὺς τοὺς αἰχμαλώτους δὲν ὑπέκυψαν καὶ τοὺς ἐθανάτωσαν. Καὶ αὐτοὺς τοὺς ἀναφέρει ὁ ἅγιος Θεόδωρος γιὰ μάρτυρες τῆς Πίστεως. Παρόμοιο μὲ τοὺς ἑπτὰ Μακκαβαίους παῖδας.
Αὐτὸ τοὺς ζητήθηκε τότε. Ὅπου μᾶς ζητεῖται, λοιπόν, ἡ ὁμολογία, ἐκεῖ πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε. Ὄχι νὰ κάνουμε εὐκαίρως-ἀκαίρως Ὁμολογίες Πίστεως ἐκεῖ ποὺ δὲν μᾶς ζητοῦνται καὶ νὰ θεωρούμαστε καὶ ὁμολογητὲς Πίστεως καὶ χωρὶς νὰ ὑποστοῦμε τὶς συνέπειες τὶς Πίστεως. Ἔχουμε τοὺς Ὁμολογητές, ἀλλὰ αὐτοὶ ὑπέστησαν μαρτύρια γιὰ τὴν Πίστη τους, δὲν ἔκαναν ἁπλὲς Ὁμολογίες καὶ Διακηρύξεις χωρὶς νὰ ὑποστοῦν τὶς συνέπειες τῆς Πίστεως.
Θέλω, λοιπόν, νὰ σᾶς πῶ τὸ ἑξῆς: Ὅτι σήμερα, στὶς ἡμέρες τὶς δικές μας, θὰ μᾶς ζητηθεῖ κι ἐμᾶς ἡ ὁμολογία τῆς Πίστεως. Πάντοτε ἐζητεῖτο. Καὶ βασικὴ ὁμολογία Πίστεως εἶναι νὰ πολεμοῦμε τὰ πάθη μας. Ὅταν πολεμήσεις τὰ πάθη σου, σοῦ στοιχίζει. Εἶναι ὁμολογία Πίστεως. Ὅταν πᾶς νὰ κάνεις τὸ σταυρό σου ἔξω ἀπὸ μία Ἐκκλησία καὶ ντρέπεσαι, εἶναι ὁμολογία Πίστεως γιατὶ σοῦ στοιχίζει, ντρέπεσα· ὁ ἐγωϊσμός. Θὰ μοῦ πεῖς, τί μᾶς στοιχίζει; Λίγο πρᾶγμα· θὰ ταπεινωθοῦμε στοὺς ἀνθρώπους, θὰ μᾶς ποῦνε καθυστερημένους· εἶναι μιὰ μικρὴ ὁμολογία. Κι ἅμα δὲν εἶσαι ἕτοιμος νὰ κάνεις τὶς μικρὲς ὁμολογίες, δὲν θὰ κάνεις καὶ τὶς μεγάλες αὔριο.
Αὐτὸ εἶναι ὅλο τὸ θέμα· νὰ μάθουμε ἀπὸ τὶς μικρὲς ὁμολογίες καὶ νὰ φτάσουμε στὶς μεγάλες ὁμολογίες· ἐκεῖ ποὺ θὰ χρειαστεῖ νὰ θυσιάσουμε καὶ τὴν σύνταξή μας, καὶ τὰ φάρμακά μας, καὶ τὰ παιδιά μας, καὶ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μας, καὶ τὸ μέλλον τὸ δικό μας. Ὅταν χρειαστεῖ νὰ προδώσουμε, λοιπόν, σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο καὶ θὰ σοῦ ποῦν καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντες κ.λπ. "τὸν Χριστὸ τὸν ἔχεις μέσα σου, δὲν πειράζει νὰ ἔχεις στὸ χέρι τὸ σφράγισμα". Μᾶς τὰ λένε ἤδη αύτά, μᾶς τάχουνε πεῖ Ἐπίσκοποι, δεσποτικὰ χείλη, ἀδέσποτα δεσποτικὰ χείλη. Μᾶς λένε, λοιπόν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι στὴν καρδιά μας, καὶ ὄντας εἶναι στὴν καρδιά μας, ἀλλὰ τί σημαίνει· ὅταν μᾶς ζητηθεῖ ὁμολογία στὸ σημεῖο αὐτό, πρέπει νὰ εἶναι καὶ στὸ χέρι μας ὁ Χριστός, καὶ στὸ μέτωπο ὁ Χριστός, καὶ στὴν καρδιά μας ὁ Χριστός, καὶ στὴ ζωή μας, καὶ στὰ βήματά μας, καὶ παντοῦ πρέπει νἆναι ὁ Χριστός. Δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς στὴν καρδιά μας καὶ στὸ χέρι ὁ Ἀντίχριστος! Δὲν γίνεται αὐτό, δὲν εἶναι ὁμολογία, δὲν στοιχίζει αὐτό, νὰ πῶ ἔχω τὸ Χριστὸ στὴν καρδιά μου καὶ σφραγίζομε. Ἡ ὁμολογία εἶναι νὰ θυσιάζω, νὰ θυσιαστῶ, νὰ χύσω τὸ αἷμα μου, νὰ στερηθῶ
Καὶ θὰ πρέπει στὸ σημεῖο αὐτό, ὅλοι μας θὰ θέλαμε νὰ γίνουμε ὁμολογητές, ποιός δὲν θἄθελε νἄχει τὴ Χάρη τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ (μέσα στὴν Σύνοδο ὁμολόγησε μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του), ποιός δὲν θἄθελε νἄχει αὐτὴν τὴν Χάρη; Ἀλλὰ τί γίνεται· ἡ χάρις εἶναι ἀνάλογη μὲ τὴν προαίρεσή μας. Ἅμα ἐμεῖς δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι καὶ δὲν κάνουμε ἀσκήσεις ὁμολογίας. Εἶμαι σὲ ἕνα τραπέζι μὲ πολλοὺς ἀνθρώπους ἐκεῖ, καὶ ὅλοι εἶναι ἄσχετοι, χλιαροί, νὰ σηκωθῶ καὶ νὰ κάνω τὸ σταυρό μου. Νὰ μὴ φάω σὰν τὸ ζῶο. Εἶναι ὁμολογία ἐκείνη τὴ στιγμὴ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Μπορεῖ νὰ γελάσουνε οἱ ἄλλοι κρυφὰ κι ἐγὼ νὰ ντραπῶ· δὲν ἔχω φτάσει στὸ σημεῖο νὰ χαρῶ. Ἀλλὰ ἔκανα μιὰ ὁμολογία μὲ δυσκολία, μιὰ μικρὴ ὁμολογία. Αὔριο νὰ κάνω μιὰ πιὸ μεγάλη ὁμολογία, στὴν δουλειά μου...
Καὶ στὶς ἡμέρες, λοιπόν, ποὺ ζοῦμε, ἡ ὁμολογία πληρώνεται. Καὶ ἡ ὁμολογία στὶς ἡμέρες μας εἶναι νὰ ἀνακατέψουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας μὲ τὴν αἵρεση, νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς αἱρετικοὺς μαζὶ μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους, νὰ ἀνακατέψουμε τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, κι ἐμεῖς νὰ τὸ ἀποδεχτοῦμε αὐτό, νὰ μὴν ἀντιδράσουμε. Ἐδῶ εἶναι ἡ ὁμολογία, λοιπόν, μᾶς ζητεῖται ἡ πίστις μας. Γιατί; Γιατὶ εἶναι παράδοση τῆς Ἐκκλησίας: τὸ ψέμα μὲ τὸ ψέμα καὶ ἡ ἀλήθεια μὲ τὴν ἀλήθεια. Δὲν γίνεται ψέμα καὶ ἀλήθεια μαζί! Αὐτὴ εἶναι ἡ Παράδοσή μας. Ἂν ἐμεῖς τὰ ἀνακατέψουμε, εἴμαστε προδότες τῆς Πίστεως.
Κι ἂν τὰ ἀνακατέψουν αὐτὰ οἱ Δεσποτάδες στὸ Π.Σ.Ε., στὰ μαγειρέματα ποὺ κάνουν, στὸν Οἰκουμενισμό, εἶναι προδότες, εἶναι προδότες. Κι ἂν ἐμεῖς σιωπήσουμε, εἴμαστε συνένοχοι, συμμέτοχοι. Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε. Γιατί; Γιατὶ ἂν οἱ ἑφτὰ παῖδες οἱ Μακκαβαῖοι, ἔτρωγαν αὐτὰ τὰ ἀπαγορευμένα κρέατα, ποιός θὰ τοὺς κατηγοροῦσε σὰν προδότες· θὰ τοὺς ἔλεγε κάποιος καὶ συνετούς· ἐμεῖς σήμερα θὰ τοὺς λέγαμε συνετούς· ὅτι φέρθηκαν νουνεχῶς, μὲ σύνεση! Γιατί; γιατὶ δὲν θυσιάστηκαν γιὰ μικροπράγματα, ἀλλὰ φύλαξαν τοὺς ἀγῶνες τους νὰ τοὺς κάνουν γιὰ μεγάλα πράγματα! Ἔτσι θὰ λέγαμε ἐμεῖς σήμερα οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐσχάτων καιρῶν μὲ τὸ πολὺ μυαλό. Ὅμως ἡ ὁμολογία δὲν ἔχει λογική.
Ἡ ἀγάπη στὸ Χριστὸ δὲν ἔχει λογική. Ἡ θυσία δὲν ἔχει λογική. Κι ὅταν αὐτὰ τὰ βάλουμε κάτω ἀπὸ τὴ λογική, τὰ καταργοῦμε. Τὰ κάνουμε ἀνθρώπινα. Χάνουμε τὴ Χάρη, χάνουμε τὴν εὐλογία, ὅταν τὰ βάλουμε κάτω ἀπὸ τὸ πρῖσμα τῆς λογικής.
Γι' αὐτὸ τὸ λόγο, ἡ ὁμολογία εἶναι, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει θυσία, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἀγώνας. Καὶ θὰ χρειαστεῖ κι ἐμεῖς, λοιπόν, στὶς ἡμέρες μας νὰ γίνουμε ὁμολογητές. Ἐκεῖ ποὺ θὰ μᾶς ζητηθεῖ. Μπορεῖ νὰ μὴ μᾶς ζητηθεῖ νὰ καταργήσουμε, ἢ νὰ μὴ πιστέψουμε στὴν Ἁγία Τριάδα, οὔτε στὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ μας κ.λπ., ἀλλὰ θὰ μᾶς ζητηθεῖ, ὅμως, νὰ βάλουμε τὸ τσιπάκι στὸ χέρι γιὰ νὰ πάρουμε τὰ χρήματά μας, θὰ μᾶς ζητηθεῖ νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς Παπικοὺς μέσα στὴν Ἐκκλησία, στὴν διευρυμένη Ἐκκλησία, στὴν βαπτισματικὴ θεολογία ποὺ εἶναι ὅλοι βαπτισμένοι, λένε, στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔτσι, οἱ αἱρετικοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι μαζί, Οἰκουμενισμός! Ἐδῶ μᾶς ζητᾶτε ἡ Ὁμολογία. Καὶ ἡ Ὁμολογία αὐτὴ δὲν εἶναι ὁμολογία διακηρύξεως, χαρτοπόλεμος κ.λπ., εἶναι ὁμολογία ποὺ στοιχίζει.
Κάθε ὁμολογία ποὺ δὲν στοιχίζει, οἱ Πατέρες δὲν τὴν θεωροῦσαν ὁμολογία. Τὴν θεωροῦσαν μιὰ ἁπλὴ διδασκαλία, ἕνα ἁπλὸ κατηχητικὸ κήρυγμα. Αὐτὸ εἶναι ἡ ὁμολογία ποὺ δὲν στοιχίζει. Ἡ ὁμολογία ποὺ στοιχίζει, ποὺ κάνανε οἱ Ἅγιοί μας, ποὺ θυσιάστηκαν, ποὺ ἐξορίστηκαν, ποὺ φυλακίστηκαν, ποὺ χύσαν τὸ αἷμα τους, ποὺ θανατώθηκαν, αὐτὴ ἡ ὁμολογία εἶναι ἐκείνη ποὺ δημιουργεῖ Ἁγίους, παραδείγματα πρὸς μίμηση, ὅπως εἶναι οἱ ἑπτὰ παῖδες οἱ Μακκαβαῖοι, οἱ δεκάτεσσερις μάρτυρες ἐπὶ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ποὺ ὁμολόγησαν, ποὺ δὲν φάγανε κρέας.
Λέγει ὁ ἅγιος Θεόδωρος μιὰ λακωνική, λακωνικοτάτη ἔκφραση μὲ τὴν ὁποία χαρακτηρίζει ποιός εἶναι ὁ πραγματικὸς ὁμολογητής. "Ὁμολογητής ἐστι πᾶς ὁ ἐνιστάμενος ὑπὲρ τῆς ἀληθείας". Αὐτὸς ποὺ ἀνθίσταται, ἀντιστέκεται γιὰ τὴν ἀλήθεια, εἶναι ὁμολογητής. Ἐκει λοιπόν, ποὺ θὰ κινδυνεύσει ἡ ἀλήθεια, ἡ Παράδοσή μας, ἡ Πίστη μας, ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἀντισταθοῦμε μὲ κίνδυνο, μὲ ὁποιοδήποτε κίνδυνο, τότε θὰ γίνουμε κι ἐμεῖς ὁμολογητές. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο γίνονται οἱ Ὁμολογητές, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο γίνονται οἱ Ὁμολογίες τῆς Πίστεως, μὲ τὸ αἷμα μας, μὲ τὸν ἱδρῶτα μας, μὲ τὴν ἐξορία, μὲ τὸ νὰ χάσω τὰ ἀξιώματά μου κι ὅλα αὐτά καὶ νὰ γίνω κυνηγημένος καὶ δεδιωγμένος ἕνεκεν δικαιοσύνης καὶ Πίστεως.
Ἔτσι γίνονται οἱ Ὁμολογητές. Αὐτὴ εἶναι ἡ Παράδοσή μας. Δὲν εἶναι νὰ κάνω Ὁμολογίες χωρὶς ἀντίκρυσμα, ἁπλῶς καὶ μόνο σὰν μιὰ διδασκαλία. Δὲν κάνανε τέτοια πράγματα οἱ Πατέρες, παρὰ μόνο ὅταν χρειαζόταν νὰ διδάξουν τὸ λαό, ὅπως ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων. Ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἔκανε ὁμολογία Πίστεως, ἀλλὰ ἐναντίον τῶν Ἀρειανῶν, Δίδαξε τὴν Ὀρθλοδοξο Πίστη τότε καὶ ἐδιώκετο γι' αὐτήν, ἐξορίστηκε, ἕξι χρόνια ἦταν μέσα στὸν τάφο (τοῦ πατέρα του γιὰ νὰ μὴν τὸν πιάσουν) καὶ εἶχε ἐπικυρηχθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἀρειανούς· ὅποιος τὸν βρεῖ καὶ τὸν σκοτώσει θὰ πάρει χρήματα. Κι ἐμεῖς, ἂν θελήσουμε νὰ πᾶμε μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἐξουσία, δὲν θὰ εἴμαστε ὁμολογητές. Θὰ εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, προσκυνημένοι, συμβιβασμένοι.
Οἱ Ὁμολογίες ποὺ γίνονται σήμερα, καὶ ποιά πρέπει νὰ εἶναι ἡ ὁμολογία μας στὰ ἔσχατα χρόνια ποὺ ζοῦμε, ὅταν θὰ χρειαστεῖ νὰ θυσιάσουμε κάτι ἀπὸ τὰ δικά μας. Καὶ τώρα εἴπαμε μποροῦμε νὰ θυσιάζουμε τὸν ἐγωϊσμό μας, τὰ πάθη μας. Κι αὐτὸ εἶναι ὁμολογία. Ὅταν ζεῖ κάποιος χριστιανικὰ μέσα σὲ μιὰ ἄθεη κοινωνία, εἶναι ὁμολογία. Κι ὅταν κυκλοφορεῖ κάποιος σεμνὰ στὸν κόσμο, εἶναι ὁμολογία. Ὅταν δὲν συμβαδίζεις μὲ τὸ κατεστημένο. Ἀλλὰ ἡ μεγαλύτερη ὁμολογία θὰ εἶναι ὅταν κληθοῦμε νὰ πεινάσουμε, νὰ γυμνητεύσουμε, νὰ πάρουμε τὰ βουνά, τότε θὰ εἶναι ἡ τελική, ἡ ἔσχατη ὁμολογία. Καὶ ἂν βρεθοῦμε κι ἐμεῖς, μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός (μᾶς ἀξιώσει τί σημαίνει, μᾶς κρίνει ἀξίους) μᾶς ἀξιώσει λοιπόν νὰ βρεθοῦμε σ' αὐτὰ τὰ χρόνια, στὰ ἔσχατα χρόνια, ποὺ ὅπως πᾶνε προχωρᾶνε γρήγορα τὰ γεγονότα, ὀργανώνεται τὸ κακό, ἡ παγκοσμιοποίηση, παγκόσμια κυβέρνηση, τὸ σφράγισμα, ὅλα αὐτὰ προωθοῦνται.
Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος ποὺ θὰ γίνει τοῦ χρόνου, ποὺ εἶναι Οἰκουμενιστική, αἱρετικὴ Σύνοδος, καὶ ὅσοι δὲν τὴν ἀναγνωρίσουν καὶ πᾶνε ἀντίθετα στὸ κατεστημένο ἱερεῖς, θὰ καθαιρεθοῦν, θὰ εἶναι ὁμολογητὲς αὐτοί. Καὶ οἱ ἄλλοι τί θᾶνε; Προσκυνημένοι, συμβιβασμένοι, ἄνθρωποι ἐπαγγελματίες ἱερεῖς καὶ ἐπαγγελματίες Δεσποτάδες, καὶ θὰ κάνουν τοὺς Ποιμένες! Θὰ πρέπει, λοιπόν, νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐμεῖς, τί θὰ πεῖ ὁμολογία, τί θὰ πεῖ ὁμολογητής, καὶ ποῦ, σὲ ποιό σημεῖο γίνεται· ἐκεῖ ποὺ μᾶς κοστίζει... Αὐτοὶ θὰ εἶναι καὶ οἱ Ὁμολογητὲς τῶν ἐσχάτων καιρῶν πού, λένε οἱ Πατέρες, θἆναι ἰσάξιοι τῶν πρώτων καιρῶν, γιατὶ πέρα ἀπ' ὅλα τ' ἄλλα, θἆναι ἰσάξιοι, ὄχι γιατὶ θὰ κάνουν μεγαλύτερη ὁμολογία ἀπὸ τοὺς Μακκαβαίους παῖδες, ἀλλὰ γιατὶ θὰ ὑπάρχει πολλὴ πλάνη κι ἀπ’ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία. Θὰ σοῦ λένε…ὑπακοὴ στὸν πνευματικό σου, στὸ Ἅγιο Ὄρος, στοὺς Πατέρες· θὰ ὑπάρχει πολλὴ πλάνη. Ἐνῶ τότε ὑπῆρχαν οἱ Ὁμολογητές, ὑπῆρχαν καὶ οἱ Ἅγιοι ποὺ τοὺς καθοδηγοῦσαν, ὑπῆρχαν οἱ Πατέρες οἱ πνευματικοί, οἱ ἀσκητὲς …καὶ οἱ Ἅγιοι Ἐπίσκοποι ὑπῆρχαν τότε.
Τώρα δὲν θὰ ὑπάρχουν τέτοιοι, συμβιβασμένοι ἄνθρωποι θὰ ὑπάρχουν, συμβιβασμένοι Δεσποτάδες θὰ ὑπάρχουν καὶ θὰ σοῦ λένε: δὲν εἶναι τίποτα, ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα στὴν καρδιά σου. Λοιπόν, νὰ κρατήσουμε αὐτὸ ποὺ γράφει ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ τὸ ὁποῖο δὲν πρέπει νὰ προδώσουμε, γιατὶ γι’ αὐτὸ θὰ διωχθοῦμε.
Ἂν δὲν πᾶμε μὲ τὸ κατεστημένο, μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, μὲ τὴν πανθρησκεία καὶ μ’ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησία τότε θὰ εἴμαστε ὁμολογητὲς καὶ θὰ συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες μας.
ΒΙΝΤΕΟ : π.Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Η γνήσια ομολογία των Αγίων Μακκαβαίων και η ψεύτικη ομολογία......
ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ.....
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ , ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 666 - ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.....
Αδελφέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια διότι δημοσιεύεις πάντοτε αξιόλογα ορθόδοξα κείμενα κια αγωνίζεσαι "τον αγώνα τον καλόν."
Έπετρεψέ μου όμως να εκφράσω μερικές σκέψεις μου οι οποίες δεν χρειάζονται να δημοσιευτούν. Απλώς προς ενημερωσιν δική σου...
Ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς ακολουθεί το παπικό ημερολόγιο.
Ο π Γεώργιος Αγγελακάκης ακολουθεί το ορθόδοο ημερολόγιο.
Ποιός είναι ο σωστός και ποίου τα κηρύγματα είναι ακραιφνώς ορθόδοξα?
Η μήπως στο όνομα του αντι-οικουμενισμού, κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε ένα κίνημα αποτειχισμένων που θα περιλαμβανει πιστούς με διαφορετικά πιστεύω? Μη γένοιτω!
Άραγε η αλλαγή του ημερολογίου δεν ήταν θέμα πίστεως και το πρώτο βήμα προσέγγισης/ένωσης των εκκλησιών?
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, εάν θέλεις μπορείς να μου απαντήσεις στο email μου...
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια,
Καλλιόπη