ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΣΙΝΑ, ΦΑΡΑΝ ΚΑΙ ΡΑ'Ι'ΘΩ κ.κ ΔΑΜΙΑΝΟ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΚΟΠΟΣ ΣΙΝΑ, ΦΑΡΑΝ ΚΑΙ ΡΑ'Ι'ΘΩ κ. ΔΑΜΙΑΝΟΣ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ 

Κάντε κλικ για μεγένθυνση

Αρχιεπίσκοπος Σινά , Φαράν και Ραϊθώ κ.κ Δαμιανός

Βίντεο 1ο....

 

Βίντεο 2ο.....

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ 

Είς τό όνομα τοΰ Πατρός καί τοϋ Υίου καί του Αγίου Πνεύματος. 

Όλοι όσοι λάβαμε τό Βάτττισμα στήν Ορθόδοξη Εκκλησία καί πιστεύουμε Όρθόδοξα είμαστε πλήρη μέλη τής Μιας, Αγίας, Καθολικής καί Άποστολικής Εκκλησίας, πού είναι μόνον ή Όρθόδοξος Εκκλησία, δηλ. τού Σώματος τού Χριστού, πού έχει κεφαλή τόν ϊδιο τόν Θεάνθρωπο Κύριον ήμών Ιησοΰν Χριστόν. Διά τοΰ Μυστηρίου τοΰ Αγίου Χρίσματος λάβαμε τήν Σφραγίδα τής Δωρεάς τοΰ Αγίου Πνεύματος καί διά τής θείας Μεταλήψεως τοΰ Τιμίου Σώματος καί Αίματος τοΰ Χριστού ένωνόμαστε μέ τόν Χριστό καί γινόμαστε μέλη τοΰ Σώματός Του. 

Ώς μέλη τής Εκκλησίας τοΰ Χριστού, ή όποία άποκλειστικώς καί μόνον είναι ή Ορθόδοξη Εκκλησία, μόνο στήν όποία ένωνόμαστε μέ τόν Αληθινό Θεό καί μόνο μέσα στήν όποία ό άνθρωπος μπορεί νά σωθεί, άποκηρύττουμε καί άπορρίπτουμε δημόσια τις ποικίλες αιρέσεις, oi όποιες μόλυναν άρκετά μέλη τής Εκκλησίας. 

Ή αίρεση δέν βλάπτει μόνο έκείνον, πού πιστεύει σ’ αύτήν, άλλά καί τά μέλη τής Εκκλησίας, εφόσον εκείνοι, πού έχουν αιρετικό φρόνημα στήν Εκκλησία, διακηρύττουν τήν αίρεση καί στά ύπόλοιπα μέλη λόγω καί έργω, διασκορπίζοντας έτσι τό μικρόβιο τής αίρέσεως σ' ολόκληρο τό σώμα τής Εκκλησίας.

Ή αίρεση, όταν διακηρύττεται άπό έπίσκοπο ή ιερέα, βλάπτει καί τούς πιστούς. Ό έπίσκοπος καί ό ίερεύς όφείλει νά φροντίζει, ώστε τά μέλη τοΰ ποιμνίου του νά μήν διδάσκουν αιρέσεις. Άν οΐ ήθικές αμαρτίες χωρίζουν τόν άνθρωπο άπό τόν Θεό, άκόμη περισσότερο ή αίρεση. Τό καθήκον τοϋ έπισκόπου είναι νά ορθοτομεί τόν λόγον τής Αλήθειας, εφόσον ή άγιότης συνδέεται οργανικά μέ τήν Αλήθεια1. Ό Χριστός είναι ή Όδός, ή Αλήθεια καί ή Ζωή. Ή αίρεση είναι ψέμα καί βλασφημία εναντίον τοΰ σεσαρκωμένου Λόγου, τοϋ Θεανθρώπου Ιησοΰ Χριστού. Ή αίρεση δημιουργείται ώς πνευματική πλάνη καί διαμορφώνεται ώς ιδεολογία,που έναντιώνεται στην Αλήθεια, μηδενίζοντας τή δυνατότητα άγιοτητος καί σωτηρίας. 

Όπως μιά άρρώστια δέν βλάπτει μόνο τό άρρωστο όργανο, αλλά όλόκληρο τόν οργανισμό, με τόν ϊδιο τρόπο καί ή αίρεση, έφόσον δηλητηριάζει κάποια μέλη τής Εκκλησίας, προκαλεϊ πόνο σέ όλόκληρο τό σώμα της καί τό βλάπτει. Γι’αύτόν τόν λόγο, κάθε φορά που έμφανιζόταν μία αίρεση, ή όποια άπειλοϋσε τό Σώμα τής Εκκλησίας, συνέρχονταν Οικουμενικές καί Τοπικές Σύνοδοι, πού αναθεμάτιζαν καί τήν αίρεση καί τούς αιρετικούς, οί όποιοι τήν υπεράσπιζαν. Μέ τόν τρόπο αύτόν, άπέκοπταν άπό τό Σώμα τής Εκκλησίας καί τήν αιρετική διδασκαλία καί αύτούς, πού τήν προωθούσαν. 

Ό Απόστολος Παύλος, στήν πρός Ρωμαίους επιστολή, λέγει : «καθάπερ γάρ έν ένί σώματι πολλά μέλη έχομεν, τά δέ μέλη πάντα ού τήν αυτήν έχει πράξιν, ούτως oi πολλοί έν σώμά έσμεν έν Χριστώ, τό δέ καθ' εις άλλήλων μέλη, έχοντες δέ χαρίσματα κατά την χάριν τήν δοθεϊσαν ήμϊν διάφορα, είτε προφητείαν, κατά τήν αναλογίαν τής πίστεως» . 

Καί στήν Α' πρός Κορινθίους έπιστολή : «ού δύναται δέ ό οφθαλμός είπεϊν τή χειρί χρείαν σου ούκ έχω ή πάλιν ή κεφαλή τοϊς ποσί χρείαν υμών ούκ έχω’ άλλα πολλώ μάλλον τά δοκούντα μέλη τού σώματος άσθενέστερα ύπάρχειν άναγκαϊά έστι»3, έπισημαίνοντας άκολούθως ότι «είτε πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη, είτε δοξάζεται έν μέλος, συγχαίρει πάντα τά μέλη. Υμείς δέ έστε σώμα Χριστού καί μέλη έκ μέρους»4. 

Έχοντας ύπ’όψιν μας ότι μέχρι σήμερα δέν συνήλθαν Τοπικές Σύνοδοι, γιά νά καταδικάσουν έκείνους, πού παραβιάζουν έδώ καί ένα περίπου αιώνα τόσο τούς Άποστολικούς Κανόνες, όσο καί τίς άποφάσεις τών Αγίων Οικουμενικών καί Τοπικών Συνόδων, εμείς, ώς ζωντανά μέλη τού Σώματος τού Χριστού, άπορρίπτουμε καί άποστασιοποιούμαστε άπό όλες τίς πράξεις, τίς όποιες καταδικάζει ή ’Εκκλησία, δηλ.: 

- τίς συμπροσευχές μέ τούς αιρετικούς, όπως τήν λεγομένη «εβδομάδα προσευχής υπέρ τής ένότητος τών χριστιανών», τούς «έσπερινούς υπέρ τής ένότητος τών χριστιανών» καί άλλες παρόμοιες έκδηλώσεις, πού λαμβάνουν χώρα σέ ορθόδοξες εκκλησίες, κατά τήν «έβδομάδα προσευχής ύπέρ τής ένότητος τών χριστιανών», στίς οποίες προσκαλούνται αιρετικοί νά κηρύξουν άπό τό Ιερό καί Φοβερό Ορθόδοξο Βήμα, όπου θυσιάζεται Χριστός ό Θεός, 

- τήν συμμετοχή σέ συγκρητιστικές διαθρησκευτικές καί διαχριστιανικές συναντήσεις, στίς όποιες οΙ συμμετέχοντες προβαίνουν σέ συγκρητιστικές συμβολικές πράξεις καί γίνονται συμπροσευχές μέ τούς αίρετικούς. 

Άπποκηρύττουμε ώς αίρεση καί άπορρίτττουμε τόν Οίκουμενισμό ϋπό δλες τίς μορφές του : 

α'. τήν παρουσία των Ορθοδόξων Εκκλησιών στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών», 

β' τήν αίρεση, κατά τήν όποια ή Ορθοδοξία αποτελεί μόνο ένα μέρος τής Εκκλησίας, 

γ΄ τήν αίρεση, κατά τήν όποια όλες οϊ χριστιανικές ομολογίες είναι κλάδοι τής Μιάς Εκκλησίας, 

δ', τήν αίρεση, κατά τήν όποια ή Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μία Εκκλησία μεταξύ πολλών άλλων «οικογενειών ’Εκκλησιών», οί όποιες άποτελοΰν μαζί τήν Μία Εκκλησία, 

ε΄ τήν αίρεση, κατά τήν όποια ή ένότης τής Εκκλησίας έχει άπολεσθεϊ. Ή Εκκλησία, σύμφωνα μέ τήν ορθόδοξη διδασκαλία, είναι Μία καί Μοναδική, έπειδή ή Κεφαλή της είναι Μία, ό Κύριος Ιησούς Χριστός. Ή ένότης τής Εκκλησίας έκφράζεται διά τής ένότητος τής πίστεως, τής λατρείας καί τής διοικήσεως καί διά τής ύπακοής τών πιστών στήν ιεραρχία της, έφ’όσον ή ιεραρχία διατηρεί τήν ένότητα τής πίστεως. 

στ', τήν αίρεση, κατά τήν οποία ή Εκκλησία είναι «διηρημένη σέ χριστιανικές ομολογίες», καί ότι τώρα έμεϊς, ώς δήθεν «νέοι πατέρες», θά πρέπει νά «έπανεύρουμε τήν ενότητά της» διά τού «δογματικού μινιμαλισμοϋ», μέ τό νά άποδεχτοϋμε δηλ. ώς βάση τής ένώσεως τών ορθοδόξων μέ τίς αιρέσεις μία μινιμαλιστική πίστη, δηλ. μόνο τήν πίστη στήν Αγία Τριάδα καί στόν Ιησού Χριστό ώς Σεσαρκωμένο Θεό καί Σωτήρα, παραβλέποντας όλα τά ύπόλοιπα δόγματα τής Εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένης τής μυστηριακής ίερωσύνης, τών ιερών εικόνων, τής άκτιστου Χάριτος, τής τιμητικής προσκυνήσεως τών Αγίων κλπ. 

ζ'. τήν αίρεση, κατά τήν οποία υπάρχει μία «άόρατη ένότητα» τής Εκκλησίας, μέσω τής κοινής πίστεως στήν Άγια Τριάδα καί στόν Ιησού Χριστό, ώς Κύριο καί Σωτήρα, καί ότι αυτήν (τήν «άόρατη ένότητα») θά άκολουθήσει μία «ορατή ένότητα», ή όποια θά έκπληρωθεΐ διά τής ένώσεως τών «ομολογιών» (ένότης έν τή ποικιλία τών δογμάτων καί παραδόσεων). 

η', τήν αίρεση, κατά τήν όποια άρκεϊ νά πιστεύει κανείς στήν Άγια Τριάδα καί στόν Κύριο Ιησού, ώς Θεό καί Σωτήρα, γιά νά ανήκει στήν Εκκλησία. Δηλ. ή Εκκλησία θεωρείται ώς σύναξη όλων των χριστιανικών «όμολογιών».

1  Άγίασον αυτούς έν τη άληθεία σου  ό λόγος ό σός άλήθειά έστι, Ίω. 17,17. 

2  Ρωμ. 12, 4-6. 

3  Α* Κορ. 12, 21-22. 

4  Α' Κορ. 12, 26-27. 

5  Ίω. 15, 26.  

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF......

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΙΝΑ ΔΑΜΙΑΝΟΣ.pdf by Φίλη Ορθοδοξία on Scribd

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ - PDF ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ