Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η πιο κατανυκτική και πένθιμη περίοδος του έτους, κλείνει με την κορύφωσή της στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Είναι Αγία και Μεγάλη, επειδή θα ζήσουμε κάτι μεγάλο, κάτι το συνταρακτικό. Είναι η εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας, η οποία θα κλείσει με την λαμπροτέρα Ανάστασή Του κατά την Κυριακή του Πάσχα. Δεν φτάνουν τα λόγια και οι σκέψεις μας να μιλήσουμε για την καθεμιά ημέρα ξεχωριστά της Μεγάλης Εβδομάδας, γιατί είναι πάρα πολλά.
Ας δούμε συνοπτικά τι γιορτάζουμε την καθεμιά ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, όπως διαβάζουμε στο romfea.gr.
Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ, του επονομαζομένου «Παγκάλου», του γιου του Ιακώβ, που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη (Γεν. 37-50). Ο Ιωσήφ ήταν ο μικρότερος γιος του Ιακώβ ο οποίος όμως φθονήθηκε από τα αδέλφια του λόγω της ενάρετης ζωής του. Επίσης, αυτή τη μέρα θυμόμαστε και το περιστατικό με την άκαρπη συκιά, την οποία ο Χριστός καταράστηκε και ξεράθηκε με έναν Του λόγο (βλ. Λκ. 13, 1-9).
Μετά, φορώντας πάλι τα ρούχα του και βαστάζοντας το Σταυρό, πηγαίνει προς τον Γολγοθά, τον τόπο της καταδίκης και εκεί, γύρω στην Τρίτη ώρα της ημέρας, σταυρώνεται μεταξύ δυο ληστών, βλασφημείται από αυτούς που είχαν πάει στον Γολγοθά μαζί του, μυκτηρίζεται από τους αρχιερείς, ποτίζεται από τους στρατιώτες με ξύδι ανακατεμένο με χολή. Γύρω στην ενάτη ώρα, αφού βγάζει πρώτα φωνή μεγάλη, και λέει: «Τετέλεσται» και εκπνέει «ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», την ώρα κατά την οποία σφάζονταν, σύμφωνα με τον νόμο, ο πασχαλινός αμνός, ο οποίος καθιερώθηκε ως έθιμο στους Ιουδαίους, προτυπώνοντας τον Εσταυρωμένο Χριστό, πρίν από 1000 χρόνια περίπου.
Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής, τελούνται οι Μεγάλες Ώρες και ο Εσπερινός της Αποκαθηλώσεως, στον οποίο θυμόμαστε την αποκαθήλωση του Κυρίου μας από τον Σταυρό, από τον Ιωσήφ τον από Αριμαθείας και τον Νικόδημο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας και καθώς οι καμπάνες όλων των ορθοδόξων Ναών χτυπούν πένθιμα καθ" όλη τη διάρκεια της μέρας μέχρι το απόγευμα, γίνεται η Ακολουθία του Ιερού Επιταφίου, στην οποία ψάλλονται τα Εγκώμια ή ο Επιτάφιος Θρήνος και στη συνέχεια γίνεται η έξοδος του Επιταφίου στις γειτονιές.
Το Μέγα Σάββατο το πρωί, έχουμε την ευκαιρία και ευλογία να συμμετάσχουμε στον Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, κατά τη διάρκεια της οποίας τελείται και η πρώτη Ανάσταση. Είναι ιδιαίτερη εκείνη η στιγμή, καθώς όταν ψάλλεται το «Ανάστα ο Θεός, κρίνων την γην...», όλοι οι Ναοί σείονται στην κυριολεξία από τα χτυπήματα των πιστών στα καθίσματα και τα στασίδια, να μοιάσει δηλαδή με σεισμό, για να τρομάξει ο Άδης που συμβολίζει τον θάνατο και να κυριαρχήσει η Αιώνια Ζωή και η Ανάσταση, όπως ακριβώς μας έδειξε ο Κύριός μας με τα Πάθη και την Ανάστασή Του, λύνοντάς μας από τα δεσμά του Άδου. Και με αυτόν τον τρόπο, ήδη μπαίνουμε πλέον στο κλίμα της Αναστάσεως και φεύγει ο πένθιμος χαρακτήρας της Μεγάλης Πέμπτης και της Μεγάλης Παρασκευής. «Την Αγίαν Σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν»
Και φτάνουμε στην Κυριακή του Πάσχα, τη λαμπροτέρα ημέρα της Αναστάσεως! Οι γυναίκες οι οποίες παραβρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής, στον ενταφιασμό του Κυρίου, δηλαδή η Μαρία η Μαγδαληνή και οι υπόλοιπες, όταν επέστρεψαν από το Γολγοθά στην πόλη, ετοίμασαν αρώματα και μύρα για να αλείψουν το σώμα του Ιησού· και την επομένη μέρα απείχαν από κάθε δραστηριότητα λόγω της αργίας του Σαββάτου. Κατά το βαθύ όρθρο, όμως, της Κυριακής, η οποία ονομάζεται από τους Ευαγγελιστές «πρώτη Σαββάτου» και «μια Σαββάτων», δηλαδή πρώτη μέρα της εβδομάδος, μετά από τριάντα έξι σχεδόν ώρες από τη νέκρωση του ζωοδότη Λυτρωτή, έρχονται με νεκρώσιμα αρώματα στον τάφο. Και ενώ σκέπτονταν τη δυσκολία της αποκυλίσεως του λίθου από την είσοδο του τάφου γίνεται σεισμός φοβερός· και Άγγελος με αστραπηφόρα όψη και χιονόφωτη στολή, αφού αποκύλισε το λίθο και κάθισε πάνω σ' αυτόν, έκανε τους φύλακες να τρομάξουν και τους έτρεψε σε φυγή.
Οι γυναίκες, στο μεταξύ, αφού μπήκαν στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του Ιησού, βλέπουν δύο Αγγέλους λευκοφορεμένους, με αντρική μορφή, οι οποίοι αφού τους φανέρωσαν την ανάσταση του Σωτήρα, τις στέλνουν για να αναγγείλουν στους μαθητές την χαρούμενη είδηση. Σε μικρό χρονικό διάστημα φθάνουν στον τάφο ο Πέτρος με τον Ιωάννη, αφού έμαθαν τι έγινε από τη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως ήδη ειπώθηκε, αλλά μπαίνοντας μέσα βρίσκουν μόνο τα σάβανα. Γι' αυτό ανέρχονται όλοι στη πόλη με χαρά, κήρυκες της ανάστασης του Χριστού, τον οποίον και είδαν πραγματικά ζωντανό πέντε φορές. Αυτή την χαρμόσυνη Ανάσταση γιορτάζουμε την Κυριακή του Πάσχα, ασπαζόμαστε μεταξύ μας τον εν Χριστώ ασπασμό, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη διακοπή της πρώτης έχθρας ανάμεσα σ' εμάς και το Θεό και τη διαλλαγή του Θεού προς εμάς για άλλη μια φορά, διαλλαγή που έγινε φανερή με το πάθος του Σωτήρος.
Και η εορτή ονομάζεται Πάσχα, έχοντας έτσι το ίδιο όνομα με το Πάσχα των Εβραίων, το οποίο, στη γλώσσα τους σημαίνει διάβαση, διότι ο παθών και αναστάς Ιησούς μας διεβίβασε από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του διαβόλου στην ελευθερία και μακαριότητα. Και αυτή η μέρα της εβδομάδος, κατά την οποία έγινε η Ανάσταση του Χριστού, η οποία είναι η πρώτη από τις υπόλοιπες μέρες, επειδή, αφιερώθηκε στην τιμή του Κυρίου ονομάστηκε από το όνομα Του Κυριακή, και σ' αυτή μετατέθηκε από τους Αποστόλους η αργία και η ανάπαυση της εορτής του Σαββάτου του παλαιού νόμου.
Έτσι, με όλα όσα προαναφέρθηκαν, καταλαβαίνουμε πλέον τώρα γιατί η Μεγάλη Εβδομάδα ονομάζεται Αγία και Μεγάλη. Γιατί όσα γεγονότα διαδραματίζονται τη Μεγάλη Εβδομάδα, είναι πράγματι μεγάλα και άγια! Με κορύφωση τα Άγια και φρικτά Πάθη του Κυρίου μας και στο τέλος με την ένδοξη και λαμπροτέρα Ανάστασή Του. Και άλλωστε, το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού, μας φέρει αυτομάτως τα γράμματα του Συμβόλου της Πίστεως: «προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ
ΥΜΝΟΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου