Ό ιστορικός Βρυέννιος ολίγα έτη πρό της πτώσεως τοΰ Βυζαντίου γράφει:
«Τά αιτία της δυστυχίας. Βλέποντας κάποιος τίς τιμωρίες πού επιφέρει πάνω μας ό Θεός έξίσταται. “Αν όμως συλλογισθη τά ατοπήματά μας θαυμάζει πώς δεν μας έχει καταστρέψει. Γιατί δέν υπάρχει είδος κακίας πού νά μή διαπτράττομε στη ζωή μας.
Οί ιερείς μας χειροτονούνται μέ χρήματα. Οί πιό πολλοί πρίν άπό τά γάμο έρχονται σέ επαφή μέ τίς μέλλουσες συζύγους τους. Ή άφεση των άμαρτημάτων καί ή μετάληψη των θείων δώρων δίδονται μέ δωροληψία άπό τούς λεγομένους πνευματικούς.
Οί μοναχοί πού έδωσαν ύπόσχεσι παρθενίας συνοικούν μέ μοναχές. Κάθε μέρα τούς εαυτούς μας κυταμε καί τούς άλλους άναθεματίζομε καί έκτοξεύομε ενάντιόν τους μύριες κατάρες. Κάθε όρκο, ρητό καί άρρητο, δίνουμε χωρίς φόβο. Καί στού Θεού καί Σωτήρος μας τό φρικτό όνομα έπιορκούμε κάθε ώρα, καί μάλιστα χωρίς λόγο. Γογγύζουμε κατά τού Θεού άλλοτε γιατί βρέχει, άλλοτε γιατί δέν βρέχει, γιατί κάνει καύσωνα, γιατί κάνει ψύχος, γιατί σ' άλλους έδωσε πλούτο καί ανέχεται οί άλλοι νά πεινούν. Γιατί φύσηξε νοτιάς, γιατί ισχυρός Βοριάς καί γινόμαστε αδιάλλακτοι κριταί τού Θεού.
Γυμνοί, όπως γεννήθηκαν δέν ντρέπονται νά κοιμούνται όχι μόνο άντρες μά καί γυναίκες. Τίς θυγατέρες τους πρίν άκόμη φθάσουν στήν εφηβεία παραδίδουν στήν διαφθορά. Μέ αντρικές στολές ντύνουν τίς γυναίκες τους. Δέν ντρεπόμαστε νά γιορτάζωμε τίς ιερές μας γιορτές μέ όργανα καί χορούς καί σατανικά τραγούδια, μέ άσωτία καί μέθη. Τίς άπαντήσεις καί τούς χαιρετισμούς τών άνθρώπων εξετάζομε γιά νά δούμε τί σημάδια (οιωνούς) κρύβουν.
Καταφύγιό μας ή μαγεία γιά τήν εύφορία τών άγρών, γιά αύξηση τού πλήθους καί γιά ύγεία τών κοπαδιών, γιά έπιτυχία στό κυνήγι καί καρποφορία τών άμπελιών. Πληθύνεται ή αποφυγή της αρετής καί αυξάνει ή έπιδίωξις τής αμαρτίας. Για αύτό ή αγάπη έφυγε καί τή θέσι της κατέλαβε τό πλήθος τής Βασκανίας.
Κάθε αδελφός κλωτσά τόν άδελφό του καί κάθε φίλος ζεΐ μέ δόλο. Χάθηκε ή εύσπλαγχνία, έγινε παρανάλωμα ή συμπάθεια, ήρθε τό μίσος καί έπληθύνθη ή ϊταμότης (αυθάδεια). Οί άρχοντές μας είναι άδικοι, οί έπιστατούντες στίς υποθέσεις αρπαγές, οί δικασταί δωρολήπται, οί μεσίται, ψεύται, οί κάτοικοι τών πόλεων έμπαϊκται οί χωρικοί άλογοι καί όλοι αχρείοι.
Οί παρθένες μας πιό ξεδιάντροπες άπό τίς πόρνες, οί χήρες πιό περίεργες άπό τό δέον, οί παντρεμένες καταφρονώντας καί μή φυλάγοντας τή συζυγική πίστι, οί νεότεροι άκόλαστοι καί οί γέροι μεθύστακες.
Οί ίερεϊς ξέχασαν τόν Θεό. Οί μοναχοί εντελώς ξεστράτισαν, οί κοσμικοί βγήκαν άπ’ τόν έαυτό τους δείχνοντας μέ τά λόγια πώς διαθέτουν μόρφωση εύσεβείας ένώ έχουν όπαρνηθή μέ τά έργα τους τή δύναμή της. Καί ένώ τά πάνδεινα κακά διαπράττομε ή ύποφέρομε δέν έχομε τή συναίσθησι άν τά πράτ- τομε ή άν ύποφέρομε. Οί διδασκαλίες φαίνονται νά πηγαίνουν χαμένες. Οί παραινέσεις θεωρούνται φλυαρία καί παραλήρημα. Καί περισσότερον νά ζήσουν μέ άρετή.
Κουράστηκαν νά φωνάζουν κάθε μέρα οί άγιοι πατέρες μας. Τί έπρεπε νά κάνω καί δέν σάς τό έκανα; λέγει πάλι ό Χριστός. Δέν περνά μέρα ή ώρα πού νά μήν τρώμε τούς άδελφούς μας όλοι μέ συκοφαντίες καί κατακρίσεις. Πολλοί άπό μάς ζούν μέσα στίς γαστριμαργίες, τίς μέθες, τίς πορνείες, τίς μοιχείες, τίς βρωμιές, τίς άσέλγειες, τίς έχθρες, τίς ζήλειες, τούς φθόνους, τίς κλοπές. Γίναμε υπερήφανοι, άλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκται, αρπαγές, προδόται, άνόσιοι, άδικοι,αμετανόητοι, αδιάλλακτοι. Νά πώ τό φοβερότερο;
Πολλοί κληρικοί πού άσελγοΰν. πλησιάζουν τή σεβαστή τράπεζα καί ιερουργούν! Λυπήσου μας. Κύριε! Αυτά λοιπόν, καί τά παρόμοια επιφέρουν τίς τιμωρίες τού Θεού. Οί τιμωρίες, αύτές είναι άναιρετικές των κακών αυτών γιατί έτσι ό Κύριος παιδεύει τούς δικούς του».
"Οταν ό 'Αβραάμ ήξιώθη νά φιλοξενίση στήν σκηνή του τήν Παναγίαν Τριάδα εις σχήμα τριών άνδρών, έρώτησε τόν Θεόν, έάν θά κατέστρεφε τήν πόλιν τών Σοδόμων καί Γομόρων έάν έβρίσκονταν εκεί Δέκα δίκαιοι. «... έάν θά εύρεθώσιν έκεΐ δέκα;...»
Γεν. 1η. Καί τού άπάντησε ό Κύριος. «... οΰ μή όπολέσω ένεκεν τών δέκα». (Γεν 1η 32). Δηλαδή ό ίδιος ό Θεός έδήλωσεν ότι δεν καταστρέφει μίαν ολόκληρον πόλιν έάν ζούν σ' αύτή δέκα δικοί Του άνθρωποι. 'Απ' δτι φαίνεται καί στό κείμενο τού Ιστορικού Βρυεννίου, ό Θεός δεν βρήκε δέκα άνθρώπους νά βιώνουν Θεαρέστως στήν Κωνσταντινούπολή καί γι' αυτό έπέτρεψεν τήν καταστροφή της.
Ό Άγιος ’Ιωάννης ό Θεολόγος διετάχθη άπό τόν Θεόν νά γράψη πρός τόν έπίσκοπο τής έν Έφέσω 'Εκκλησίας τά άκόλουθα λόγια: «Μνημόνευε ούν πόθεν πέπτωκας καί μετανόησον καί τά πρώτα έργα ποίησον εΐ δε μή, έρχομαι σοί ταχύ καί κινήσω τήν λυχνία σου έκ τού τόπου αύτής, έάν μή μετανοήσης». (Άποκ. Β5). Δηλαδή, ένθυμού λοιπόν άπό ποιον ύψος άρετής έξέπεσες καί μετανόησε καί κάμε τά έργα τής άρετής τά πρότερα.
Διαφορετικά θά έλθω γρήγορα εις σε καί θά μετακινήσω τήν έκκλησία σου άπό τήν πρωτεύουσαν θέσιν της, έάν δεν μετανοήσης έσύ καί οί Χριστιανοί σου. Τά λόγια αύτά άπευθύνονται 'όχι μόνο εις τόν έπίσκοπο τής Εφέσου, αλλά καί σέ κάθε έπίσκοπο τής κάθε πόλεως καί κάθε έποχής. Καί βλέπομε σήμερα ότι τά λόγια τού Κυρίου πραγματοποιήθηκαν καί οί λυχνίες (έκκλησίες) 'ολων τών πόλεων τής Μικράς 'Ασίας ξεριζώθησαν Βιαίως άπό τούς Τούρκους καί μετεκινήθησαν στήν μητροπολιτικήν Ελλάδα, άλλα καί σέ όλην τήν ύφήλιον. Καί ώνόμασαν τούς τόπους πού κατέφυγαν, νέα Σμύρνη, νέα Φιλαδέλφεια, νέαν Έφεσον, νέαν 'Ιωνία κ.λπ.
Τήν ίδιαν ακριβώς μοίραν έχουν καί ή Κερύνεια καί ή 'Αμμόχωστος καί ή Μόρφου καί γενικά ή μισή Κύπρος ή οποία μετεκινήθη στήν άλλη μισή. Φαίνεται δτι στήν άλλην μισή Κύπρο πού άπέφυγε τήν όργή τού Θεού, εύρίσκοντο μερικοί άνθρωποι πού έβίωναν Όρθοδόξως καί Θεαρέστως, καί ένεκα αυτών, ό Θεός έδειξεν τό έλεος Του.
Μετά άπό μίαν Καθολικήν άποστασίαν, ό Θεός έπιτρέπει πάντοτε τήν τιμωρίαν.
Βλέπομε άπό τήν Ιστορία ότι άλλους κατέστρεψε μέ φωτιά, άλλους μέ σεισμούς, άλλους μέ καταποντισμούς, άλλους μέ θανάσιμες άρρώστιες, άλλους μέ πείνα καί δίψαν καί άλλους μέ έπιδρομές άλλοφύλων.
Έν Χριστώ Αδελφοί, Έάν δέν θέλομε ό Θεός νά μετακινήση καί τήν δική μας λυχνία καί νά έχωμε τήν τύχη τής Κωνσταντινουπόλεως καί τών άλλων χαμένων Πατρίδων, πρέπει νά προβληματισθούμε καί νά έπιστρέψωμε στήν προτέραν ευσέβεια καί τό Ορθόδοξον βίωμα.
Έάν δέν άντισταθούμε στά Αντίχριστα ρεύματα τής έποχής μας θά παρασυρθούμε άπό αύτά εις τήν άπώλειαν. Άς βιώσωμε όπως τά ζωντανά ψάρια τά όποια κολυμπούν κόντρα στά ρεύματα τού ποταμού καί όχι σάν τά νεκρά πού παρασύρονται άπό αύτά. Έάν δέν έπιστρέψομε στόν ορθόδοξον τρόπο ζωής, δέν μας σώζει κανένας. Ούτε ό ΟΗΕ ούτε ή Εύρώπη, ούτε οί διεθνείς άπατεώνες, ούτε τά έξοπλιστικά προγράμματα τών άθέων καί μασόνων πολιτικών γιατί «έάν μή Κύριος φυλάξη πόλιν εις μάτην ήγρύπνησεν ό φυλάσσων». (Ψαλμός ΡΚ στ 1).
Κατά τόν Μέγα Φώτιο! «Τό νά λέγει κανείς τήν άλήθεια, είναι ή μεγαλυτέρα πράξις άγάπης». ΟΜΑΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ (όσιας Ξένης No 1, Μ. Γετονιά Λεμεσό-ΚΥΠΡΟΣ)
ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ - ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β' ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23 ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ.......
3 Κανείς ας μη σας εξαπατήσει κατά κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη αν δεν έρθει η αποστασία πρώτα, και δεν αποκαλυφτεί ο άνθρωπος της ανομίας, ο γιος της απώλειας,
4 αυτός που αντιτάσσεται και υπερυψώνεται ενάντια σε καθέναν που λέγεται Θεός ή σέβασμα, ώστε αυτός να καθίσει στο ναό του Θεού, για να αποδεικνύει τον εαυτό του ότι είναι Θεός.
*Τά όνόματα του Πάπα καί τής «’Εκκλησίας» του
Ό Πάπας καί ή «Εκκλησία» του έχουν πολλά ονόματα δηλωτικά των απολύτων εξουσιών διά των οποίων περιέβαλε εαυτόν ό Ρωμαίος ποντίφηξ.
Διά τούς Ρωμαιοκαθολικούς ό ΙΙάπας είναι «Ανώτατος Αρχηγός καί όρατη κεφαλή πάσης τής Εκκλησίας»
«Ακρογωνιαίος λίθος».
«Αντιπρόσωπος τού Χριστού καί διάδοχος τού Πέτρου».
«Άκρος Αρχιερεύς»,
«Ποιμήν ποιμένων».
«Επίσκοπος τών Επισκόπων».
«Ρωμαίος ποντίφηξ».
«κέντρον τής ένότητος τής Εκκλησίας»,
«Τοποτηρητής τού Θεού έπί τής γής»,
«Αλάθητος διδάσκαλος τής Πίστεως»,
«κλειδοΰχος τής βασιλείας των ουρανών»,
«Επίσκοπος τής Ρώμης».
«Βικάριος τού Ιησού Χριστού»,
«διάδοχος τού πρίγκηπος τών αποστόλων»,
«‘Υπάτος Ποντίφηξ τής οικουμενικής Εκκλησίας».
«Πατριάρχης τής Δύσεως»,
«Πριμάτος τής Ιταλίας».
«Κύριος τού κράτους τής πόλεως τού Βατικανού».
Ο Ομολογητής Θεολόγος, Ιεροκήρυκας, Συγγραφέας και φιλόλογος, κ.Νικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος.
3 Κανείς ας μη σας εξαπατήσει κατά κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη αν δεν έρθει η αποστασία πρώτα, και δεν αποκαλυφτεί ο άνθρωπος της ανομίας, ο γιος της απώλειας,
4 αυτός που αντιτάσσεται και υπερυψώνεται ενάντια σε καθέναν που λέγεται Θεός ή σέβασμα, ώστε αυτός να καθίσει στο ναό του Θεού, για να αποδεικνύει τον εαυτό του ότι είναι Θεός.
*Τά όνόματα του Πάπα καί τής «’Εκκλησίας» του
Ό Πάπας καί ή «Εκκλησία» του έχουν πολλά ονόματα δηλωτικά των απολύτων εξουσιών διά των οποίων περιέβαλε εαυτόν ό Ρωμαίος ποντίφηξ.
Διά τούς Ρωμαιοκαθολικούς ό ΙΙάπας είναι «Ανώτατος Αρχηγός καί όρατη κεφαλή πάσης τής Εκκλησίας»
«Ακρογωνιαίος λίθος».
«Αντιπρόσωπος τού Χριστού καί διάδοχος τού Πέτρου».
«Άκρος Αρχιερεύς»,
«Ποιμήν ποιμένων».
«Επίσκοπος τών Επισκόπων».
«Ρωμαίος ποντίφηξ».
«κέντρον τής ένότητος τής Εκκλησίας»,
«Τοποτηρητής τού Θεού έπί τής γής»,
«Αλάθητος διδάσκαλος τής Πίστεως»,
«κλειδοΰχος τής βασιλείας των ουρανών»,
«Επίσκοπος τής Ρώμης».
«Βικάριος τού Ιησού Χριστού»,
«διάδοχος τού πρίγκηπος τών αποστόλων»,
«‘Υπάτος Ποντίφηξ τής οικουμενικής Εκκλησίας».
«Πατριάρχης τής Δύσεως»,
«Πριμάτος τής Ιταλίας».
«Κύριος τού κράτους τής πόλεως τού Βατικανού».
Ο Ομολογητής Θεολόγος, Ιεροκήρυκας, Συγγραφέας και φιλόλογος, κ.Νικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου