Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Πνευματική προκοπή Στάρετς Λεωνίδας



Πνευματική προκοπή Στάρετς Λεωνίδας

Διδασκαλίες της ορθοδοξίας
Πνευματική Ζωή, Παραινέσεις


Μαθητής: Γιατί, πάτερ, ενώ πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια από τότε που ήρθα στο μοναστήρι, πέντε χρόνια γεμάτα σκληρούς αγώνες να διορθώσω τον εαυτό μου, τώρα αντιλαμβάνομαι ότι συμβαίνει το άκρως αντίθετο; Ότι δηλαδή, έγινα χειρότερος• πράγμα που το μαρτυρούν οι απερίσκεπτες ενέργειές μου, η παγωμένη καρδιά μου και η δειλία μου;

Γέρων: Πολύ λίγοι είναι εκείνοι, που, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, πέταξαν ψηλά στους πνευματικούς αιθέρες με τα φτερά της πίστεως και των αρετών, ή που αισθάνθηκαν μέσα τους την αιώνια επαγγελία της μακαρίας ελπίδος και τον αρραβώνα της μελλούσης δόξης. Λίγοι είναι εκείνοι, που, μετά από αδιάκοπους αγώνες, γεύθηκαν μυστικά, μέσα τους, την μελλοντική παρηγοριά και ανταμοιβή, που οσφράνθηκαν τα άνθη των αγαθών εν Χριστώ έργων τους, τα οποία παρέχουν την ελπίδα μιας πλούσιας εσοδείας στον αμπελώνα του Κυρίου, στον ουρανό.

Μα υπάρχουν και άλλοι, που δεν θα αξιωθούν ποτέ να γευθούν κάτι από αυτά. Σε όλη τους την επίγεια ζωή. Επειδή έτσι το θέλει ο επουράνιος Πατέρας μας.
Που πάντοτε μας δίδει, όσα είναι για το συμφέρον μας. Γιατί εμείς είμαστε νήπια. Και δεν μπορούμε να εννοήσουμε τα κρίματα Εκείνου, που κυβερνά τον κόσμο, ολόκληρο. Και έτσι, Του ζητάμε πράγματα, που, αν και θα μπορούσαν να υπηρετήσουν την σωτηρία μας, εμάς θα μας έβλαπταν, γιατί θα τα χρησιμοποιούσαμε κατά τρόπο επιζήμιο.

Γι αυτό, ο στοργικός Πατέρας μας δεν μας αφήνει να γευθούμε όλα τα χαρίσματά Του που συντελούν στην σωτηρία. Επειδή μπορεί να γίνουν για μας, αιτία απώλειας!

Τί θα γινόταν, αν ο Θεός, που όλα τα γνωρίζει, εκπλήρωνε τον κάθε μας πόθο;

Εγώ νομίζω, χωρίς όμως να είμαι και σίγουρος γι' αυτό, ότι τότε όλος ο κόσμος θα χανόταν! Ο Θεός δεν απορρίπτει τις προσευχές των εκλεκτών Του. Μα και δεν εκπληρώνει όλα τα αιτήματά τους. Και αυτό, επειδή φροντίζει για όλα με τον πιο καλό τρόπο.

Και μη ξεχνάς ποτέ, ότι οι άνθρωποι που ζουν, χωρίς να προσέχουν τον εαυτό τους, δεν γίνονται ποτέ άξιοι να τους επισκεφτεί η χάρη του Θεού. Και αν ποτέ βρεθούν άξιοι τέτοιων δωρεών, χάρις στην αγαθότητα του Θεού και μόνο, τούτο συμβαίνει λίγο πριν από το τέλος της ζωής τους.

Λες, ότι δεν έχεις κάμει καμιά πνευματική προκοπή μέχρι τώρα, επειδή αυτό διαπιστώνεις!

Δεν έχεις δίκιο. Μόνο τα αισθήματα αυτά μπορούν να σπείρουν την αληθινή ταπείνωση μέσα στην καρδιά σου. Και όταν αποκτήσεις πραγματική συναίσθηση, ότι στερείσαι καρπών πνευματικών, τότε μόνο θα το καταλάβεις καλά ότι πρέπει να καταβάλεις αμείωτη προσπάθεια να βιάσεις τον εαυτό σου, χάριν του Χριστού.

Όταν διαπιστώνουμε, ότι υστερούμε σε αρετές όταν δηλαδή δεν έχουμε καλή ιδέα για τον εαυτό μας - να μη το ξεχνάμε ότι αυτό και μόνο έχει την δύναμη να ελκύσει επάνω μας το εύσπλαχνο όμμα του Θεού. Και τότε ο Θεός θα μας δώσει ελπίδα. Και θα μας ενδυναμώσει εναντίον του ψυχοφθόρου πνεύματος της απογνώσεως.

Όταν δεν έχουμε επιτυχία στις αρετές, άλλος δρόμος για την σωτηρία μας από την ταπείνωση δεν υπάρχει. Η υπερηφάνεια, ακόμη και όταν είναι ενωμένη με αρετές, είναι μισητή στον Θεό. Και αντίθετα.
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες